Arkadaslar bu yazacaklarimla kimsenin moralini bozmak istemem. Yalnizca kendi surecimi paylasacagim. Cunku keske biri de ben bu surece ilk basladigimda bu paylassaydi belki fikirlerim ve beklentilerim degisirdi.

1 sene sinava hazirlanmakla gecti. 94 puan aldim. Ve neredeyse yapilan tum mulakatlara girmeye hak kazandim. Yazili sinav yapan kurumlarin sinavlarinin hepsinden gectim. Ancak 2 sene boyunca girdigin tum mulakatlardan elendim.

Tarafsiz bir gozle bakmaya calisirsak mulakatlarin bir kismi icin gercekten yeterliligi saglayamadigimi ya da benden daha yeterli adaylarin oldugunu dusunebiliriz. Ancak en kotu ihtimalde bile girdigim mulakatlarin en az yarisi cok iyi gecmisti. Tum sorulari dogru yanitlamistim ve isin geregi olan nitelikleri sagliyordum. Bunlara ragmen Istanbul’daki 2 mulakatimda ust duzey torpili oldugunu birinci elden bildigim insanlar onume gecti. Bunlari kiskancliktan yazmiyorum. Gercekten ilk elden ogrendigim icin soyluyorum. Ben bu hayal kirikligini yasadim baskalari yasamasin diye.

Istanbul’daki sinav sonucum hakkinda -ki en cok istedigim ve kazanacagima en cok emin oldugum yerdi- (ayrinti veremiyorum malesef) ilk elden bu kadar kesin bilgiler alip kazanamadigimi ogrendikten sonra aylarca depresyona girdim. Cevremde kamuya giren tum arkadaslarim torpille girdiler. Mutlaka istisnalar oluyordur ama ne bana ne de arkadaslarima hic denk gelmedi bunlar. Puanim 2 sene gecerliydi. Ilk sene cok umutluydum ancak hayal kirikliklarini yasayinca 2.sene agir depresyona girdim. Ailemle yasiyordum ve odama kapandim. Hatta tekrar ayni sonucu alma korkusu yuzunden bazi mulakatlara, sinavlara gitmedim bile. Is stresi, parasizlik, aile ve cevreye karsi aciklama yapma mecburiyeti, utanma duygusu, issiz
oldugum icin evlenememe.... hepsi birikti. ozel islerde calisan okul arkadaslarim bile en azindan 2-3 yildir herhangi bir yerlerde calisiyorlardi ama ben kamuya hazirlandigim icin bos yere yillarimi kaybetmistim.

Dedigim gibi kimsenin umudunu kirmak istemem. Ancak bunlari da ihtimal dahilinde degerlendirip oyle hzirlanmalarini, hayal kirikligi yasamamalarini oneririm. Insallah herkes hakettigi gibi kazanir. Ancak bu bana denk gelmedi. Cok iyi okullardan dereceyle mezun olan 2 tanidigim da kamuda bir yere giremediler. Ancak sonradan gidip o cok iyi okullarda arastirma gorevlisi oldular. Gercekten cok uzuluyorum bu hale. Bense elimde 94 KPSS, 90YDS Puanim ile hala odamda issiz bir sekilde oturuyorum.

Bu ilanda kazananlara ise baslamalariyla ilgili bir haber geldi mi? Yedekte bekleyen bir arkadasim icin soruyorum.

Arkadaslar bu yazacaklarimla kimsenin moralini bozmak istemem. Yalnizca kendi surecimi paylasacagim. Cunku keske biri de ben bu surece ilk basladigimda bu paylassaydi belki fikirlerim ve beklentilerim degisirdi.

1 sene sinava hazirlanmakla gecti. 94 puan aldim. Ve neredeyse yapilan tum mulakatlara girmeye hak kazandim. Yazili sinav yapan kurumlarin sinavlarinin hepsinden gectim. Ancak 2 sene boyunca girdigin tum mulakatlardan elendim.

Tarafsiz bir gozle bakmaya calisirsak mulakatlarin bir kismi icin gercekten yeterliligi saglayamadigimi ya da benden daha yeterli adaylarin oldugunu dusunebiliriz. Ancak en kotu ihtimalde bile girdigim mulakatlarin en az yarisi cok iyi gecmisti. Tum sorulari dogru yanitlamistim ve isin geregi olan nitelikleri sagliyordum. Bunlara ragmen Istanbul’daki 2 mulakatimda ust duzey torpili oldugunu birinci elden bildigim insanlar onume gecti. Bunlari kiskancliktan yazmiyorum. Gercekten ilk elden ogrendigim icin soyluyorum. Ben bu hayal kirikligini yasadim baskalari yasamasin diye.

Istanbul’daki sinav sonucum hakkinda -ki en cok istedigim ve kazanacagima en cok emin oldugum yerdi- (ayrinti veremiyorum malesef) ilk elden bu kadar kesin bilgiler alip kazanamadigimi ogrendikten sonra aylarca depresyona girdim. Cevremde kamuya giren tum arkadaslarim torpille girdiler. Mutlaka istisnalar oluyordur ama ne bana ne de arkadaslarima hic denk gelmedi bunlar. Puanim 2 sene gecerliydi. Ilk sene cok umutluydum ancak hayal kirikliklarini yasayinca 2.sene agir depresyona girdim. Ailemle yasiyordum ve odama kapandim. Hatta tekrar ayni sonucu alma korkusu yuzunden bazi mulakatlara, sinavlara gitmedim bile. Is stresi, parasizlik, aile ve cevreye karsi aciklama yapma mecburiyeti, utanma duygusu, issiz
oldugum icin evlenememe.... hepsi birikti. ozel islerde calisan okul arkadaslarim bile en azindan 2-3 yildir herhangi bir yerlerde calisiyorlardi ama ben kamuya hazirlandigim icin bos yere yillarimi kaybetmistim.

Dedigim gibi kimsenin umudunu kirmak istemem. Ancak bunlari da ihtimal dahilinde degerlendirip oyle hzirlanmalarini, hayal kirikligi yasamamalarini oneririm. Insallah herkes hakettigi gibi kazanir. Ancak bu bana denk gelmedi. Cok iyi okullardan dereceyle mezun olan 2 tanidigim da kamuda bir yere giremediler. Ancak sonradan gidip o cok iyi okullarda arastirma gorevlisi oldular. Gercekten cok uzuluyorum bu hale. Bense elimde 94 KPSS, 90YDS Puanim ile hala odamda issiz bir sekilde oturuyorum.