27 Tem 2018 20:34
"Ay ışığında oturduk,
Bileğinden öptüm seni."
Geceye bir söz bir şiir bırak :)
-
Evde durmadan bir şeylerle mücadele ederdik, çoğunlukla da açlıkla.Peder patronla kavga halindeydi bense okulda kavga ederdim.Fakat her seferinde kaybettik.Bu hep böyle olduğundan giderek kaybetmenin kader olduğu fikri kafamıza yerleşmişti.Peder, köpek sürüsü tarafından köşeye sıkıştırılmış bir kedi gibi kavga ederdi.Önünde sonunda bir köpeğin onu öldüreceği kesindi, yine de dövüşmekten vazgeçmedi.Ne kadar umutsuz bir durum olduğunu anlayabiliyor musun? İşte böyle bir umutsuzluk ortamında büyüdüm.
John Steinbeck - Bitmeyen Kavga
-
Bir kalbi yoksa, insan nereye gidebilir?
-
“Bazı canlıları yara öldürmüyor, muhatapsız kalmak öldürüyor.”
-
...
-ve nihayet ikimiz
kaçtığımız aşkların toplamıyız-sokakta yaralı bir it koşturuyor
iki buluşmadır koluma girmiyorsun. ve birkaç
milyon yıldır tutmadın ellerimi. benimle çıkmıyorsun
bu yolculuğa. ve ben sırf bu yüzden yenilebilirim.bu resimden çıkıp gidiyorum. seni isteyen yanım
ölümsüz yanımdır. bulutsuz da yağan nedir? şimdi
öğreniyorum ki, gözyaşi! bu resimden çıkıp
gidiyorum. seni isteyen yanım aşk yanımdır....
yaşadığım yitirdiklerim oluyor hep. oysa tuttuğum
elleri bırakmıyorum. sonra korkuyorlar hasletimden. ne
denli sevgiye değer olduğumu söylüyorlar. gidiyorlar
sonra. ve biçimlendiremediklerimiz biçim oluyor bize.ve sen haftanın deniz ertesi günleri geliyorsun. bir çizgi
diyorsun. bir çizgideyim. sağım nere solum nere bilmiyorum..
seni şiir duraklarına bırakıyorum o zaman. güleç kalıyorsun.
dudakların kırışıyor kenarlarından. ellerin minnacık
ellerin morarıyor. küçük küçük adımlarla gidiyorsun -sanki- içimden.
bir şiir durağından biniyorsun. zaten yorgunsun.ben sancıyla kıvranıyorum geceleri sayrı bir yatakta. terli
terli seni içiyorum. çünkü yüzüme bakınca seni görüyorum.
çünkü yorgunsun.parçalı bulutlu şiirler okuyorum sana. şiir gibi bir çiselti
başlıyor sonra. kanayan bir yara; yalnızlık. çıkıp kanıyorum.
çıkıp sokakta..sokaktaki bütün kedileri eziyorlar
iki buluşmadır koluma girmiyorsun. ve birkaç
milyon yıldır tutmadın ellerimi. ve ben sırf
bu yüzden ezilebilirim.biz emeklerken sevmeyi öğrenmede, kolumuzdakiler
düşüyor. ki ölenler zafere en çok yakışanlardır! ki
ölenler zafere en çok yaklaşanlardır! ..
oturup tekdüze ağıtlar yakıyoruz onlara. ve söz veriyoruz yarını kurtaracağımıza.
ama yarına ertelemekle bugünü
yitiriyoruz zaten. ve zaten yenik sayılırız yaşamakla!en gizli yerimize çağıriyoruz acıyı. ve hep yenik
düşüyoruz, çağırmakla!sulara benziyorsun bu yüzden. sular ki dinginliğe
gelir ancak. ısınırsa uçar. soğursa kaskatı kesilir
teninden. sulara benziyorsun kapılmaya gelmez.
sulara.. bildik sulara..sokaktan telsiz sesleri geliyor
iki buluşmadır koluma girmiyorsun. ve birkaç milyon
yıldır tutmadım ellerini. ve ben sırf bu yüzden kaybedilebilirim.ihmal edilmeyen telefonlar bekliyorsun, dakik ve
ilgi dolu. anne oluyorsun bütün aşıklarına. ve
çocukların oluyorlar bilmeden. ve bu resimde
kalmayı bu denli çok isterken, çekip.. çıkıp
gitmeli diyorum.insanlar çoğalıyor etrafımda. sen yoksun.
ıssızlığımdan anlıyorum. çook uzakta oluyorum
onlar konuşurken. derken gece başlıyor. çayları
ödüyorlar ve bir parçamı alıyorlar karşılığında.ve sen haftanın deniz ertesi günleri
geliyorsun. her aşk; yaşayamadıklarımızın
özetidir, diyorum. gülüyorsun.seni daha önce öpmüş olmalıyım. yoksa nasıl
bulurum yüzünde gülen ağzının yerini.sokakta ölümsüz bir yanından yaralıyorlar birini.
iki buluşmadır koluma girmiyorsun. ve birkaç
milyon yıldır tutmadın ellerimi.Selim Temo
...
-
Burada tanıştığım ve değer verdiğim, eğlenceli bir arkadaşım vardı. Bu süreçte sürekli birbirimize destek olur istişare ederdik. Fakat kendisi bir anda bir karar alıp(mantıklı olmayan bir bahaneye sığınarak) benimle iletişimini kesti. Hiç düşünmediğiniz bir anda, değer verdiğiniz ve bu davranışı yapabileceği aklınızdan ucundan dahi geçmeyecek bir kişinin bunu yapması insanı çok üzüyor. Bunu da hem forum sayfasına hatıra hem de tecrübeler haneme bir olay olarak ekliyorum. İyi geceler
-
@kilici Hocam insanlar bunu reelde yapıyorlar birbirlerine. Hatta en yakınlarınız yapıyor, kalbinizi paramparça ediyor. Her gün o kişinin yüzünü görüyor sesinizi bile çıkaramıyorsunuz, belki nedenini bile anlayamıyorsunuz bazen. Bunu size sanalda yapmış birisi için üzülmeyin.
Güzel insanlarla karşılaşmanızı dilerim... İnsanlar benden inanmak kabiliyetini almışlar.
-
Sana senden gelir bir işte 'dâd' lâzımsa
Zaferden ümidin kes gayriden imdad lâzımsa.Yüksel ki yerin bu yer değildir;
Dünyaya gelmek hüner değildir.Bize gayret yaraşır, merhamet Allah'ındır.
Hükmü âti ne fakirin, ne de şeyhin şahındır.Namık Kemal
-
@depresifkiz Hocam o bağ kurulduktan sonra reel veya sanal olması çok farletmiyor aslında gerçekte de çok yaşadım benzer durumu. İnsanı asıl üzen artık insanlara güvenin gittikçe azalması. Teşekkürler iyi dilekleriniz için
-
@kilici boş ver, sallama, çok olur öyle. Hiçbir bahanesi olmadan iletişimi kesenler de oluyor. Kaç kuruşluk insanmış görmüş oluyorsun böylece, iyi tarafından bak :):):)
-
"Şimdi bana elini uzatmak ve uzunca bir süre kendini bana bırakmak istemez misin?"
Milena'ya Mektuplar
-
Başımı kaldırıp gökyüzünü arıyorum. Yok.
-
"Bilmem kaç kilometre yol gittim.
Evren kaydı.
Sen göğüs kafesimden milim kaymadın."Ezel Rose Manaz
-
Yemek yemek üstüne ne düşünürsünüz bilmem
Ama kahvaltının mutlulukla bir ilgisi olmalı.Cemal Süreyya
-
Ancak biriyle çok iyi anlaşabilirim:
Düşebildiği kadar düşmüş, günlük yanılgılarına dönmeye ne arzusu ne de gücü kalmış biriyle.E.M. Cioran
-
Lakin işte görüyorum ki, bir çanak suda bir damla zeytinyağı gibiyim. Ne karışıyorum ne de dibe çökebiliyorum...
Yakup Kadri
-
“Keşke kaçabilsem. Bildiğim bana ait olan, sevdiğim şeylerden kaçabilsem. Keşke gidebilsem burası olmayan herhangi bir yere. Bu yüzleri, bu alışkanlıkları, bu günleri görmek istemiyorum artık. Başka biri olmalı, hücrelerime sinmiş bu rol yapma saplantısının yorgunluğunu atmalıyım. Uyku huzurla değil, hayatla çöksün üstüme. Deniz kenarında bir kulübe, hatta dağların sarp eteklerinde bir mağara yeter bana. Ne yazık ki istemekle olmuyor “.
-
"Ay ışığında oturduk,
Bileğinden öptüm seni." -
Pes! Yoruldum.
-
Dostoyevski' ye göre Dünya'nın en zor hissi; kendini ait hissetmediğin bir yerde bulunma zorunluluğudur.
-
Gidenler nerde kaldılar, özledim gülüşlerini
Bir kenti güzelleştiren yalnız onlardı sanki
Onlardı çocuklara ve aşka ölesiye bağlanan
Kadınları güzelleştiren herhalde onlardı...Ahmet Telli