8 Şub 2017 17:26

İnsanların acılarının dahi ırkçı olması beni o kadar üzüyor ki. Acılarımızda, yokluklarımızda, başkaları için beslediğimiz duygularda hep bir tarafın yanında yer alma kaygısı insanlığımızı öldürdü diye düşünüyorum. Sadece kendimizi düşünüyoruz. Dini, dili, ırkı, cinsiyeti ne olursa olsun, haksızlığa uğrayan biri karşısında aynı duyarlılıkla yüreğimizden bir şeyler kopuyorsa insanız demektir. Biz bugünlerde insan olmayı beceremiyoruz. Hep öfke doluyuz, hep tarafız, acımasız ve kindarız. Empati yapmaktan yoksun duygularını aldırmış, kendisine mutlaka bir renk seçmek zorunda hisseden varlıklarız. Malesef! Keşke bir şeyler değişse ve birbirimizi anlamaya çalışabilsek...