1903bjk tarafından gönderilen iletiler

@elisa
Evet ben yazdım

Bir gece yarısı ve bir kadın.
Oturmuş cam kenarına kuracak hayal arıyor.
Geçmiş günlerine gidiyor aklı.
Yaptigi hatalara " tecrübe" diyip geçiyor,
Yapmak isteyip yapamadiklarina,
Söylemek isteyip söyleyemediklerine üzülüyor da " nasip " diyerek avutuyor kendini.
Kaderinin kendi elinde olduğundan bi haber.
Gecmişle gelecek arasına sıkışıp kalmış.
Hiç bir "an"a, hiç bir kara parçasına ait hissetmiyor kendini.
Her şey boş.
Boş sokaklarda dolaşıyor zihni.
Bir oraya çarpıyor, bir buraya.
Yara bere içinde her yanı.
Canı yanıyor.
Birdenbire camdaki yansımasına takılıyor gözü,
Bir yabanci.
Tanismak istercesine en icten gülümsemesini yolluyor, ama nafile.
Gözünü kaçırıyor usulca,
Korkarak.
Kendine bile yabanci.
Düşünmek yoruyor,
Öldürüyor.
Ne yana dönse çıkmaz sokak.
Korkuyor.
Düğüm düğüm oluyor boğazı, yutkunuyor,
Bir adım ötesi uçurum diyor kendine,
Dur.
Gitme, düşersin.
Ama belki de kanatları var, uçacak; bilmiyor.
Özgürleşmek isterken, tutsaklığına razı oluyor.
Hayalleri ölüyor.

...
https://m.youtube.com/watch?v=CFPXPjFwQKE

Diren sevgili arkadaşım diren!
Asla pes etme.
Yoluna taş koymaya calışanlar olacaktır,olsun.
Düşme o taşlara takılıp, al ve yol yap köprü yap kendine...devam et, küsme...
Güçlüsün sen, üstesinden gelemeyeceğin birşey yok.
İnandigi şey uğrunda mücadele eden kişinin enerjisi biter mi? Asla.
Anka kuşu değil miydi küllerinden yeniden doğan?
Gaz lambasında ders calişan küçük kız çocuğu değil miydi bu ülkenin doktoru?
Elleri nasırlı babasının eve getirdiği ekmeği bölüşüp yiyen değil miydi bu ülkenin mühendisi?
En ağır eleştirilere, acımasızca iftiralara uğrayan degil miydi bu ülkenin aydını?
Çekildiler mi kabuklarına , hayır.
Senin neyin eksik?
Yaparsın, başarırsın,inan buna.
Çaliliklarin arasindaki gelincik çiçekleri de mi delil değil umutların varlığına ?
Ne çabuk unuttun Hz. Muhammed'i, Ali'yi, Yusuf'u,İbrahim'i ?
Elindekileri gör, olmayanları söyleme olanlarla yetin, başını öne eğme.
Dik dur, arkanı dönüp gitme.
Bakma onun bunun dediğine.
Sen kendini biliyor musun?
Vicdanın rahat mi?
Kimsenin hakkını yememiş olmanın verdiği huzur kaplıyor mu içini?
Rahatça uyuyabiliyor musun kalp kırmamanın verdiği mutlulukla?
Cevapların "evet" se eğer, bu dünyada senden daha zengini yok doğru yoldasın.
Bu hayat senin, istediğin gibi yaşa. Yollar senin,dilediğince koş. Bırak hiç kimse nereye gittiğini bilmesin

Başvuru stresi > sınav stresi

@cima
O zaman bunu da bırakmak lazım dimi?
https://youtu.be/VPXdlSsGf1A
Bu grubu çok seviyorum ve özellikle de bu parçasını.

@paretowilfredo
Yaşamaya cesaretimiz yok, ölmek daha kolay geliyo bazen. Bir dakikayı bin yıl gibi yaşamak varken güneşi karanlığımızla örtüyoruz.
Yüreğinize, sazınıza sağlık.

@paretowilfredo
https://youtu.be/N5EXFq8jP6o
Bunu da bırakmazsak sazın teli sızlar..

" Bu maskenin altında bir yüz var, ancak benim değil.
Ne altındaki kaslardan daha 'ben'dir o yüz,
Ne de altındaki kemiklerden.
Bu maskenin altında etten daha fazlası var.
Bu maskenin altında bir fikir var!
Ve fikirler kurşun geçirmez.''

V for Vendetta

Ahhh beee!!!! Tam da öyle.

Bugünlerde herkes gitmek istiyor.
Küçük bir sahil kasabasına,
Bir başka ülkeye, dağlara, uzaklara…

Hayatından memnun olan yok.
Kiminle konuşsam aynı şey..
Herşeyi, herkesi bırakıp gitme isteği.

Öyle “yanına almak istediği üç şey” falan yok.
Bir kendisi.
Bu yeter zaten.
Her şeyi, herkesi götürdün demektir.
Keşke kendini bırakıp gidebilse insan.
Ama olmuyor.

Hadi kendimize razıyız diyelim, öteki de olmuyor.
Yani herşeyi yüzüstü bırakmak göze alınmıyor.

Böyle gidiyoruz işte.
Bir yanımız “kalk gidelim”,
öbür yanımız “otur” diyor.

“Otur” diyen kazanıyor.
O yan kalabalık zira…
İş, güç, sorumluluk, çoluk çocuk, aile,
Güvende olma duygusu…
En kötüsü alışkanlık.
Alışkanlığın verdiği rahatlık,
Monotonluğun doğurduğu bıkkınlığı yeniyor.
Kalıyoruz…
Kuş olup uçmak isterken, ağaç olup kök salıyoruz.

Evlenmeler…
Bir çocuk daha doğurmalar…
Borçlara girmeler…
İşi büyütmeler…
Bir köpek bile bizi uçmaktan alıkoyabiliyor.

Misal ben…
Kapıdaki Rex’i bırakıp gidemiyorum.
Değil bu şehirden gitmek,
İki sokak öteye taşınamıyorum.
Alıp götürsem gelmez ki…
Bütün sokağın köpeği olduğunun farkında,
Herkes onu, o herkesi seviyor.
Hangi birimizle gitsin?

“Sırtında yumurta küfesi olmak” diye bir deyim vardır;
Evet, sırtımızda yumurta küfesi var hepimizin,
Kendi imalatımız küfeler.

Ama eğreti de yaşanmaz ki bu dünyada.
Ölüm var zira.
Ölüme inat tutunmak lazım,
İnadına kök salmak lazım.

Bari ufak kaçışlar yapabilsek.
Var tabii yapanlar, ama az.
Sadece kaymak tabakası.
Hepimiz kaçabilsek…
Bütçe, zaman, keyif… Denk olsa.
Gün içinde mesela…
Küçücük gitmeler yapabilsek.

Ne mümkün.
Sabah 9, akşam 18
Sonra başka mecburiyetler
Sıkışıp kaldık.
Sırf yeme, içme, barınmanın bedeli
Bu kadar ağır olmamalı.

Hayatta kalabilmek için bir ömür veriyoruz.
Bir ömür karşılığı, bir ömür yani.
Ne saçma…
Bahar mıdır bizi bu hale getiren?
Galiba.

Ben her bahar aşık olmam ama
Her bahar gitmek isterim.
Gittiğim olmadı hiç,
Ama olsun…
İstemek de güzel.

Can Yücel

https://m.youtube.com/watch?v=z9AOlA0huAI

" Piraye öldü aşkından, yine de dönmedi Nazım'a "

" Sizin düzeninizle, akıl anlayışınızla, namus anlayışınızla, başarı anlayışınızla bağdaşan hiç yönüm yok. Aranızda dolaşmak için giyiniyorum, hem de iyi giyiniyorum. İyi giyinene iyi değer verdiğiniz için. İçgüdülerimi hiç bir işte uygulamama izin vermediğiniz için. Hiç bir çaba harcamadan bunları yapabiliyorum, bir şey yapıldı sanıyorsunuz. Yaşamım boyunca içimi kemirttiniz. Evlenizle. Okullarınızla. İş yerlerinizle. Özel ya da resmi kuruluşlarınızla içimi kemirttiniz. Ölmek istedim, dirilttiniz. Yazı yazmak istedim, aç kalırsın, dediniz. Aç kalmayı dendim, serum verdiniz. Delirdim, kafama elektrik verdiniz. Hiç aile olmayacak insanla bir araya geldim, gene aile olduk. Ben bütün bunların dışındayım. "

Tezer Özlü

“ Tanıdığım en güzel insanlar, yenilgiyi, acıyı, mücadeleyi ve kaybı yaşamış olan ve diplerden çıkış yolunu kendileri bulmuş romantik ve anarşist olan insanlardır. Bu kişiler yaşama karşı geliştirdikleri kendine has takdir, direniş, duyarlılık ve anlayışla; şefkat, nezaket, bilgelik ve derin sevgiden kaynaklanan bir ilgi ve sorumlulukla doludurlar. Güzel insanlar öylece ortaya çıkmazlar; onlar oluşurlar…”

Elisabeth Kubler Ross

@kismetnasip
Deprem olurken dışarıya çay bardağını alıp da çıkan abi geldi aklıma senin de öyle olmuş kismetimnasibim:))

@paretowilfredo
Çay mühim:)

Nusret Baba: Bu çocuğu tanıyor musun?
Songül: Tanıyorum Baba.
Nusret Baba: Çayına kaç şeker attığını biliyor musun ?
Songül: Bilmiyorum.
Nusret Baba: Nasıl tanımak bu?

Ekmek Teknesi

Dilhun..

@haniyaki
Evet bana ait, " kendimce " .

@kismetnasip
İnan!
Birgün güneş senin için doğacak,
Senin icin açacak papatyalar, gelincikler..
Yağmur bile senin icin yağacak güneşe inat,
Hatta gökkusaği çikacak sonra..
Senin için sunacak renklerini tüm ihtişamiyla,
Kuşlar en cıvıltılı haliye pencerene konacak..
Rüzgar senin icin esecek kavurucu sicaklarda,
Senin icin gülecek parlayan gözleriyle çocuklar..
Gün yeniden başlayacak yeni baslangıçlarin icin,
Gece yeniden yatak olacak huzurlu uykularina,
Umutlar yeşerecek, tutunabilmen icin hayata..
Yeniden..
Her günün bir öncekinden güzel olacak şükretmeyi hatirlatarak,
İnan!
Birgün herşey hayal ettiginden de güzel olacak..
Birgün gamzelerinde çiçekler açacak inan!

Benden sana gelsin