Bugün o kadar çok ağladım ki en son migrenim tuttu, hala başım çatlıyor. 1.5 saat yürüdüm az kalsın arabanın altında kalıyordum öyle dalgın yürümüşüm. Bir an "nerdeyim ben?" dedim. Bugün 06.15'te bir rüya ile uyandım. Bizim kapıdan içeri bir adam karpuz attı. "Al bu senin hakkın çok zor getirdim diye" diye. Evde tek kalıyorum, korkarak uyandım. Dış kapı açıldı sandım bir an. Ayağa kalktım telefonun ışığını yaktım. Arkadaş aramış. "Açıklandı" dedim içimden. İlk önce listede adımı bulamadım o da "ben de bulamadım" yazmış. Ağladım. Kaybettim dedim. Sonra kendim bakarken adımı gördüm, yine ağladım. Kazanmışım ama kaybedenler benden çok şey götürdü bugün. Bu benim ilk mülakatımdı. Ben o kadar yıprandım ki 4. Kez girip elenenler vardı. Mahvoldum. Allah'ım sizlere çok daha iyi kapılar açsın. Bu arada Ankara'da dayım yok, referansım yok. Kaybedenleri çok iyi anlıyorum dayısı, milletvekili/bakan tanışı, gib'te tanışı var diye düşünüyorlar. Ben de hep böyle düşündüm bu zamana kadar, atananları gördükçe. Hatta her atanana " referansınız var mıydı?" diye mesaj atıp darladım. Sayfada adımı ifşa etmişlerdi "bir manyak var herkese referans soruyor" diye Kimse bana yok diyemedi bu zamana kadar. "Memlekette ne çok dayısı olan var arkadaş" dedim hep.
İşte bu yüzden ben kesin kaybederim diyordum.
Anneme babama iki gün önce sonuçlar uzayınca " Ben kesin kaybettim torpillilerden bana asla sıra gelmez buna alışın" demiştim. Allah şahit ankara'da bakan milletvekili dayı vs yok. Kpss 86 kurum 88 mülakatta 12 soru sordular bildim. "Mülakata giderken selam götür, mülakat sonrası çok önemli aracı bul yoksa asla kazanamazsın. Salak mısın 1 yılın çöpe gidecek nasıl istemiyorum aracı dersin" dediler. Aracı ya da torpil hepsi aynı halt. Bugün o lafları edene kazandım dedim. Tepki bile vermediler. Bu düzeni inşallah bizler değiştiririz.
Kimseyle paylaşamadım bunları sizle paylaşmak istedim. O kadar ağladım ki facebook'ta yazılanlara, ailem gibi herkes. Emeği biliyoruz hepimiz. O masanın başında kol bacak bel uyuşana kadar çalıştık. Allah'ım emeğinizin karşılığını er ya da geç almayı nasip etsin. Hep dua edeceğim. İibf ailesi sizi seviyorum.
Bir de 2 kişiden bahsetmek istiyorum.
- ben mülakata gittiğimde bir kız referansın öneminden bahsediyordu hep. Çok moralimi bozmuştu. "Abi burda torpiller yarışıyor" diye. "Ben niye geldim ki mülakata mal mıyım ben? Neyime güveniyorum acaba?" Diye kızmıştım kendime. Çok emindi kendinden. Bugün kaybettiğini öğrendim, şoka girmişti. Ben ona üzülemedim. Hakkımıza girdi o gün, hepimizin moralini bozdu.
İkincisi de o gün maddi durumu çok kötü bir kızla tanıştım. Anne baba ayrı, baba çok pis bir adam. Kız o kadar fakir ki takım elbisesi bile yoktu. Kabak gibi seçiliyordu aramızda. Annesi çok üzülmüştü. Kıza bağlıydı tüm umutlar. Kızın da psikolojisi bozulmuştu, korkuyordu. Bugün listede adını gördüm. Az ağlamadım. Ben bugün hep ağladım ya 6'dan beri ağlıyorum. Neyse manas destanı yazdım. Allah herkese er geç gönül muradını versin.
