...
Her neredeyse geçmişin
Bir tekme savur
Ve Parçala
Zamanla idrakına giydirilen
Deli gömleklerini bir çırpıda
Kasketini başına örtüp
Hiç bakma etrafına
Çek git bu diyarlardan
Ve sakın unutma
Ancak budur yaşamak
Ölüm göğsüne bindiğinde
Dönüp bakma arkana
Bu 'korkaklik, doneklik'tir, de kendine
Yakılan gemiler aşkına
Geç tüm denizleri
Ve unutma
Işte ancak
Budur yaşamak
Ya yolda olmak
Ya yolda ölmek...
J. p. Sartre
...
Yeni bir ülke bulamazsın, başka bir deniz bulamazsın
Bu şehir arkandan gelecektir
Sen gene aynı sokaklarda dolaşacaksın
Aynı mahallede kocayacaksın
Aynı evlerde kır düşecek saçlarına
Dönüp dolaşıp bu şehre geleceksin sonunda
Başka bir şey umma
Ömrünü nasıl tükettiysen burada, bu köşecikte
Öyle tükettin demektir bütün yeryüzünü de
Konstantinos Kavafis
"Bütün bu yolculuklar geçmişini yeniden yaşamak için mi? " diye sordu bu noktada Han. Şöyle de sorabilirdi aslında:" Bütün bu yolculuklar geleceğini yeniden bulmak için mi? "
Şöyle cevap verdi Marco:"Başka yer, negatif bir aynadir. Yolcu sahip olduğu tenhayı tanır, sahip olmadığı ve olmayacağı kalabalığı keşfederek. "
Italo Calvıno - Görünmez Kentler
...
Dile ki uzun sürsün yolun
Nice yaz sabahları olsun
Eşsiz bir sevinç ve mutluluk içinde
Önceden hiç görmediğin limanlara girdiğin
Durup fenike'nin çarsilarinda
Eşi benzeri olmayan mallar al
Sedefle Mercan, abanozla kehribar
Ve her türlü başdöndürücü kokular
Bu başdöndürücü kokulardan al alabildigin kadar
Nice Mısır şehirlerine uğra
Ne ögrenebilirsen öğrenmeye bak bilgelerinden
Hiç aklından çıkarma ithaka'yı
Oraya varmak senin başlıca yazgın
Ama yolculuğu tez bitirmeye de kalkma sakın
Varsın yıllarca sürsün daha iyi
Sonunda kocamis biri olarak demir at adana
Yol boyunca kazandığın bunca şeylerle zengin
ithaka'nın sana zenginlik vermesini ummadan.
Sana bu güzel yolculuğu verdi ithaka
O olmasa yola hiç çıkmayacaktın
Ama sana verecek bir şeyi yok bundan başka.
Onu yoksul buluyorsan, aldanmış sanma kendini
Geçtiğin bunca deneyden sonra öyle bilgeleştin ki
Artık elbet biliyorsundur ne anlama geldiğini ithakalarin.
Konstantinos Kavafis
...
Bana diyorlar: ye iç! Bak keyfine!
Nasıl yer içerim, kaparsam
Yiyeceğimi bir açın elinden ve
Bardaktaki suyum bir susuzda yoksa?
Ve yiyip içiyorum gene de.
...
Bertolt Brecht
"Gökyüzüyle deniz arasında salınan bir gemi, düşünceye ne kadar geniş alanlar açıyor. Burada her şey düşüncelere kanat takiyor, hareket veriyor ve hava sahasını genişletiyor. Çırpınan yelkenler, sürekli çalkalanan gemi, gümbürdüyen dalgaların akıntısı, uçuşan bulutlar, sonsuz genişlikteki hava Sahası! Kıyıdayken insan ölü bir noktaya takılı ve bir durumun dar çemberiyle sınırlı."
J. G. Herder
Sadece bedenlerimiz değil zihinlerimizde tükettikçe tükeniyor. Bitmek bilmeyen son dakika korkuları, sanal savsatalarla zihinlerimiz dolup taşıyor. Kudretli kavramların altında eziliyor, yükünü taşıyamadığımız bu kavram ve normlarla kendimizi yargılıyoruz. O yüzden de zihin kendi sesini kaybetti . Artık kendini çoğunluk içinde konumlandırmaktan, başkasının aynadaki yansıması olmaktan ileri gidememektedir. Zihin cevabı önüne hazır konulmuş sorular karşısında üretememenin de verdiği sancıyla öfkeli, çılgın kalabalığın sesine tabi olmakta. Bu sesler zihinlerimizde keskin hatlar çizmeye başladı. Keskin çizgiler bütün yatay bağlantıları kesip yerine hiyerarşiye bıraktı. Bu hiyerarşi en temel insani konularda bile uzlaşmamızı engelliyor. Çünkü taraflar hiyerarşiden aldığı güçle karşı taraf üzerinde tahakküm kurmaya çalışıyor tıpkı insanın bir zamanlar doğa ve hayvanı evcilleştirmeye çalıştığı gibi bugün de zihinlerimize aynı şeyleri yapıyoruz. Hadi belleklerimizi temizleyelim ve soruları biz sormaya başlayalım. Zihinlerimizde onu zayıflatmayan yeni yaşam alanları oluşturalım. Buna kaçış alanları da diyebiliriz. Bu alanlarda tekrar kederli bir varlığa dönmesine, umutsuzluğa kapılmasına izin vermeyelim. yenilgiyi tanımasına katlanıp kabullenmesine razı olmayalım. Bu sayede belki sadece zihnimizi değil kaybettiğimiz ruhumuzu ve öz sesimizi de tekrar kazanabiliriz kimbilir..
... yokuş yukarı yürümeye başlamıştım bile. içimdeki dipsiz kuyunun duvarlarını yavaş yavaş tırmanıyordum. savaşıyordum. pusu dağıtmak, berraklığa kavuşmak, belleğimi yeniden kurmak... için ...
Doğu'nun Limanları -Amin Maalouf
"... Acıları başkalarına acı cektirmekten başka bir şey degil; kendi efendiliklerinin kölesi oluyorlar. Insanin tanrı olması için kurbanında alçalarak cellat olması gerekir. Kurban da, cellat da umutsuz bunun için. Artık ne kölelik ne de güç erişebilecek mutluluğa, efendiler hırçın, köleler asık suratlı olacak..."
Albert Camus (B. i.)
Kendi yüzümü gördüm senin yüzünde
Kendi sesimi duydum senin dudağında
...
Muhyiddin Arabi
...
Tarihin utancının kulübelerinden
Yükseliriz
Acıya kök salan bir geçmişten
Yükseliriz
Geniş ve atılgan siyah bir okyanusuz
Fışkırıp kabararak dalgalarda taşırız
Korku ve dehşet gecelerini arkamızda bırakarak
Yükseliriz
İnanılmaz berrak bir şafağa
Yükseliriz
Atalarımızın verdiği hediyeleri getiren
Kölelerin umudu ve hayaliyiz
Yükseliriz
Yükseliriz
Yükseliriz
Maya Angelou
"neden ben benim de sen değilim?
neden buradayım da orada değilim?
zaman ne zaman başladı?
ve mekan nerede bitiyor?
güneşin altındaki yaşam sadece bir rüya mı?
gördüklerim, duyduklarım, kokladıklarım
sadece dünyadan önceki dünyanın bir görüntüsü mü?
gerçekten kötülük var mı?
gerçekten kötü insanlar var mı?
nasıl olur da ben olan ben
ben olmadan önce var değildim
ve nasıl olur da ben olan ben
bir zaman sonra ben olmayacağım?"
https://youtu.be/rCuQvDvdxs4
İskender, Felsefenin Duayeni ve Hocası Aristo’ya Bir Mektup Yazar.
”Zapt ettiğim Topraklardaki İnsanları Tahakkümüm Altında Tutabilmek İçin
Neler Yapmalıyım ” Diye Sorar:
Ülkenin İleri Gelen İnsanlarını
1- Sürgüne Mi Göndereyim ?
2- Hapse Mi Atayım ?
3- Kılıçtan Mı Geçireyim ?
Aristo’ Nun Cevabı :
1- Sürgünde Toplanıp Sana Karşı Başkaldırırlar,
2- Hapishaneler Militan Yuvası Olur, Kontrolden Çıkar,
3- Onlardan Sonraki Kuşak İntikam Hırsıyla Büyür, Tahtını Sallar.
Çözüm Olarak Şu Nasihatı Verir:
”İnsanların Arasına Nifak Tohumları Ekeceksin, Birbirleriyle Savaşınca Hakem Olarak Kendini Kabul Ettireceksin Ama Anlaşmaya Giden Bütün Yolları Tıkayacaksın.”
Düşünmeden, acımadan, utanmadan
kocaman yüksek duvarlar ördüler dört yanıma.
Ve şimdi oturuyorum böyle yoksun her umuttan.
Beynimi kemiriyor bu yazgı, hep bu var aklımda;
oysa yapacak bunca şey vardı dışarıda.
Ah, önceden farketmedim örülürken duvarlar.
Ama ne duvarcıların gürültüsü, ne başka ses.
Sezdirmeden, beni dünyanın dışında bıraktılar.
K. Kavafis
Yok mu bu cumayi kendine rezerve etmiş saygıdeğer bir duyumcumuz 
Dünyaya uyanık gözle bakan kişi
Yaşamın çürüyüp giden bir tohum olduğunu
Gözler kuşkusuz,
Yalnızca özgür bir ruh
Üstünde mutsuzluktan başka bir şey bitmeyen çayirlardan vazgeçip Sonsuzluğun kokusunu içine doldurmayi bilir.
"Yolların Başlangıcı"
kaymakamlıkta bile geçen sene birçok kişi başarılı oldu burda. ancak hiç sınavına girmesem de takip ettiğim kadarıyla kimsenin bu sınavda başarılı olmaması forumdan bana biraz tuhaf geldi açıkçası.
Gecenin en karanlık anı, şafak sökmeden az önceki andır..
Ne köle değişti ne de köle sahipleri. Imajlarla körlestirilen toplumlar sürekli peşinden koşacak fenomenlerle uyusturuldu. Özgürlük kavramı sanal ciftliklerde itibarsizlastirilarak her tarafta özgür görünümlü tutsaklar yaratıldı. Öldürülen ruhlarimizla beraber sesimiz kalabaliklarin dehşet verici alkislari arasında duyulmaz oldu. Insana dair ne varsa içi boşaltıldı. Toplum mühendisliği ile birer robota dönüşen bireylerin bilincleri yok edildi. Yasalar ve yasaklarla hareket alanımız kusatildi. Yaşamak adeta bir suça dönüştü. Sonuçta sindirilen ruhlar manevi olarak kirlendi. Önce çevresine sonra kendisine karşı siper aldı. Ve birey artık kendini kendinden bile koruyamaz hale geldi.
Bizler özgür kuşlarız, hadi davran
O beyaz dağa doğru, daha öteye bulutlardan
Denizin gökyüzü ile buluştuğu maviliklere
Sadece rüzgarın ve benim gidebildiğimiz o yerlere
A. Puşkin