16 Ara 2017 11:22
Belli ki zorsun,yorulmuş, kördüğüm olmuşsun. Hem sen kendin yapmışsın bunu ipin iki ucu da senin elinde. İstemezsen çözülmeyi bu kıvrımlar sonun olacak belki. En ufak sarsıntıda yıkılacak kalen diye korkuyorsun, yıllarca acıyla kederle taşımışsın taşlarını. Şimdi pencereni kapatırsın belki rüzgarlara, çelik zırhın da olsa gövden içerden çürüyorsa... ilk fırtına parça parça edecekse. Elinde silah olmuş kalemin saldırgan ve tetiktesin, en çokta kendine dönmüş namlun. Bir buz kütlesi gibi kırıla kırıla gidiyor, özünü arıyorsun. Son parçanı en güçlü güneş eritinceye kadar ya da en zayıf halini bulana kadar "aydınlık" taraf eriyip tükeniyorsun günbegün.