buseneatanıyorum tarafından gönderilen en iyi iletiler

Sabahki oturumun bitmesini böyle bekledim.

İyi bari Türk vatandaşı olmak, kamu haklarından mahrum olmamak ve 35 yaşından gün almamış olmak şartlarını taşıyorum bu da bir şeydir :))
Onun dışındakiler uymuyor.harika bir ilan mikemmell.

Fakat artık ümit yetmiyor bana.

https://youtu.be/QCn7KcX7C-I

Dün sınava girdiğim okul çocukluğumun geçtiği mahalleye çok yakındı.çıkısta bir uğrayayım dedim.

Tam on dokuz sene sonra yürüdüm geçmişe. Sokağa doğru attığım her adım da boyum ufaldı, yaşım küçüldü zıplayarak, koşarak gittiğimi fark ettim. Zamanlar arası seyehat ediyormuşum gibi, geçmişten bir gündeymişim gibiydi.
Dar sokakları arasında, evlerin bahçelerinden geçerek gezdim.on dokuz sene önce bastığım yerlere tekrar bastım, dokunduğum yerlere dokundum yeniden.
Çocukken kocaman olan evler, bahçeler ve tüm alanlar minnacık kaldı gözümde. "amma boy atmışım." dedim içimden.

Sonra oyun oynadığımız çocuk parkının bahçe duvarının önüne geldim.en büyük şaşkınlığı burda yaşadım zaten.ben o duvarın üstüne çıkar defalarca atlardım. O zamanlar o kadar yüksek gelirdi ki bana, aşşağı bakmadan atlardım çoğu zaman. Gözlerimi kapayarak atlar, uçtuğumu hissederdim. Sanki uzaydan dünyaya bakıyormuşum gibiydi öyle uzak gelirdi tepeden bakınca yer. Bacaklarım sızım sızım sızlayana kadar atlardım, deli gibi... nedenini bilmiyorum.

Şimdi yüksekliğinden korkup gözümü kapayarak zıpladığım duvarın yüksekliği belime kadar bile kavuşmuyor. Sanırım bugünlerde gözümde büyüttüğüm bana kocaman gelen sorunlar, olaylar, yaşananlar ve insanlar üstünden zaman geçince o bahçe duvarı gibi küçülecekler, ufacık kalacaklar. Öyle bir serinlik geldi yüzüme.

Atlamayı yine deneyeyim dedim de utandım "şimdi bu koca kız ne diye zıplıyor burdan." derler diye

...
Bunlar,
Engerekler ve çıyanlardır,
Bunlar,
Aşımıza, ekmeğimize
Göz koyanlardır,
Tanı bunları,
Tanı da büyü...

Bu, namustur
Künyemize kazılmış,
Bu da sabır,
Ağulardan süzülmüş.
Sarıl bunlara
Sarıl da büyü...

Ahmed Arif

@agor Öncelikle Merkez Bankası tam bağımsız olmalı.Ama kağıt üzerinde değil.Ben de on sekiz yaşımı doldurduğumda artık özgür, her istediğini yapabilecek biri olacağımı zannediyordum.Kendimce ilk radikal kararımı aldığımda annemin fırlattığı terliği yiyince anladım ki ben özgür, bağımsız değilim.Merkez Bankası'nın bağımsızlığı da kağıt üzerinde olmamalı, her an terlik yerim korkusuyla cesaretsiz adımlar atmamalı.

Ve yine kağıt üzerinde olan demokrasi ve adalet kavramları iyice anlaşılmalı ve kabul edilmeli.İç ve dış yatırımcı korkmamalı.Bu ülkede yarın ne olacağı belli değil imajı bir an önce silinmeli.Güven olmayan hiçbir ortama yatırımcı çekemeyiz.

Borç alınabilir buna karşı değilim.Sade vatandaş bile aldığı borcu kendi için faydalı gördüğü yatırımlarda kullanır.Yahu en kötü arkadaşından borç alır bir iddaa kuponuyla üçü beşe katlar vallahi bu bile mantıklı.Ama alınan bu borç bana faizinden daha fazla gelir getircek yatırımlara değil de park bahçeye gidecekse olmaz.

Çiftçi desteklenmeli, tarım üretken bir alan haline getirilmeli.Mesela bugün markette yaş incirin fiyatının 16 lira olduğunu gördüm.Alamadım, elim gitmedi.İncirden bahsediyorum.Fındık Borsası örneğin Almanya'da değil bizde olmalı.Bunun için gerçekten milli ve yerli bir duruş şart.Tarım demişken üçüncü sınıf ülkeler gibi tek kaynak olarak buna bel bağlamaktan bahsetmiyorum.Bu ürünleri ham madde olarak ihraç edip nihai mal olarak almak da değil.Planlı bir tarım ve hayvancılık politikası şart aksi halde köyden kente önlenemez bir göç yaşanacak.

Ve yatırımlar artık betondan daha çok insana ve teknolojiye yönelmeli.TOKİ halka ucuz konut sunma amacının dışına çıkıp lüks konut yapıp rant kapılarını açmamalı.

Sırtımızı Batı'ya tamamen dönmeden bir yüzümüzü de Asya, Avrasya ve Orta Doğu'ya çevirmeliyiz.Onlarla ekonomik iş birliği şart.

Ve sağlık, eğitim, ekonomi v.s hepsi işin ehli insanlara teslim edilmeli.

Bunlar sanırım uzun vadede yapılacak şeyler.Ama mutlaka yapılması gereken şeyler.Kıbrıs harekatına gitmeye gerek yok.Dünya savaşı sonrası kurulan yeni cumhuriyet düzenlediği iktisat kongrelerinde yeni bir yol çizilmişti zaten, sırlar orada mevcut.Sadece zamana uyarlamak gerekiyor.

Sonbahar sanattır, diğerleri mevsim.

Söz ağızdan çıkmadan evvel üç kapıdan geçmelidir: iyilik, lüzum ve nezaket.
Münir Üstün

Ve biz kapatmışız üç kapıyı da. İyilik toprağa atamadığınız bir tohum, nezaket ise doğmamış bir bebek sizin için.

Anlatsanıza biraz insan düşünmeden, hissetmeden nasıl konuşur, nasıl kendini doyurmadan büyür ve büyürken yalnızca yaşlanır. Böyle görünmez ve sıradan olmak, herkes gibi olmak güzel mi gerçekten? Neden rengarenk boyamıyorsunuz kendinizi? Şiirden bir renk, müzikten bir renk, yemeklerden, bilimden, ilimden, sanattan ve güzel olan şeylerden bir fırça sürüp vurmuyorsunuz kendinize? Neden bir çöp kovasından farkınız yok, öylece duruyorsunuz? Neden bir kitaba ruhunuzla dokunmuyorsunuz, yoksa sayılarla ilgili bir probleminiz mi var? Yoksa tek amacınız kitaplıkta kitap biriktirmek mi, cüzdanlarınızda biriktirdikleriniz gibi. Evet evet sadece biriktiriyorsunuz ve paylaşmıyorsunuz kimseyle ve dahi kendinizle. Parayı, sevgiyi, merhameti, hoşgörüyü ve saygıyı ve diğerlerini saklıyorsunuz, sadece tüketip şişmanlıyorsunuz. Ve öleceksiniz yakında şişmanlıktan.

Dobralığı kabalıkla karıştırıyorsunuz çoğu zaman ve alay etmeyi espriyle. Bir şey söyleyeyim mi siz ne dobra ne de espritüelsiniz. Nezaketten payını alamamış kaba ve zorba kişilersiniz. Lütfen konuşmadan önce o üç kapının da ardına kadar açık olduğuna emin olun. Ve bırakın dudaklarınızdan çıkan kelimeler ve cümleler bir kapıdan girip diğerinden çıksın, ezilsin, erisin ve şekillensin.
Kapalıysa kapılar, hiçbir kilit açmıyorsa...
Susun o halde.

@paretowilfredo

@depresifkiz @Gresham-T
Katılıyorum dediklerinize ve ekliyorum:
İyi ki şiir seven güzel insanlar var!

Hayatın bu aralar bana karşı duruşu:
"Herkese benden çay.Şakire çay yok."

Bu bayram elimi ne bayram temizliğine sürerim ne eti dilimler komşuya dağıtırım. Ayaklarımı uzatıp dinlenicem.

dinlenemedi

José Saramago- Körlük
Yuval Noah Harari - Hayvanlardan Tanrılara Sapiens
Samuel Noah Kramer - Tarih Sümer'de Başlar
John Steinbeck - Bitmeyen Kavga bugün aldığım kitaplar.

Yaklaşık sekiz ay sonra soru kitabı dışında kitap almanın şaşkınlığı ve mutluluğu içindeyim.öyle mutluyum ki aldığım kitaplara kafa göz dalıcam.hangisini önce okumaya başlayacağıma karar vermedim henüz.bitirdikçe yorumlarımı buraya iliştiririm.

Şimdi bu zamana kadar okuyup etkisinde kaldığım kitapları bir iki cümleyle anlatmaya çalışayım.

Dünya klasiklerinden suç ve ceza: yazılmasının üzerinden yüz yılı aşkın zaman geçmesine rağmen hala başyapıt olma özelliğini kaybetmemiş zamansız, ölümsüz bir eser.hem edebi hem psikolijik bir roman.tüm ön yargıları, ahlak kurallarını arkada bırakarak sorgulamadan bir katile, Raskolnikov'a, hayran olmayı garanti ediyor kitap.Dostoyevski'nin müthiş betimlemeleri sayesinde kendinizi roman okuyor gibi değil de olaylara tanık biri gibi hissedeceksiniz.Raksolnikov'un elindeki baltayı yaşlı kadına sapladığı anda ılık kanı yüzünüze sıçramış gibi yakında ve canlı olacak her şey.
Yeraltından Notlar:Tek kelimeyle muhteşem!inanılmaz karakter çözümlemeleri var.acıma, aşağılama,kendini beğenme,çelişki ve nefret duygularını öyle doğal işlemiş ki karakterlerine, herbirinde bir tanıdık bulabilirsiniz ve hatta dürüstseniz kendinizi bile.insanı insan olmaktan utandıran öyle çarpıcı sözler var ki.altını çizmeden, bir yere not almadan okumak bu kitaba haksızlık olur.

Geçse de yolumuz bozkırlardan
Denizlere çıkar sokaklar.

https://youtu.be/yQNOCwhh5Z4

Bir insan bir yere bakıyorsa orada ilgilendiği bir şey vardır. Bir insan bir yere hiç bakmıyorsa orada ilgilendiği bir şey kesinlikle vardır.

Sigmund Freud

Bir an için heycanlandım Zara'nın,Mango'nun indirim kodudur diye

Bir eylüldü başlayan içimde
Ağaçlar dökmüştü yapraklarını
Çimenler sararmıştı
Rengi solmuştu tüm çiçeklerin
Gökyüzünü kara bulutlar sarmıştı
Katar gidiyordu kuşlar uzaklara
Deli deli esiyordu rüzgar
Dağılmıştı yazdan kalan ne varsa
Yaşanmamış bir mevsim gibiydi bahar

Neydi o bir zamanlar
Sevmişliğim, sevilmişliğim
O heyheyler, o delişmenlikler neydi
Ne bu kadere boyun eğmişliğim
Ne bu acıdan korlaşan yürek
Ne bu kurumuş nehir; gözyaşım
Önümdeki diz boyu karanlıklar da ne
Ne bu ardımdaki kül yığını; elli yaşım

Beni kötü yakaladın haziran
Gamlı, yıkık eylül sonuma
Bir ilk yaz tazeliği getirdin
Masmavi göğünle
Cana can katan güneşinle
Pırıl pırıl engin denizinle girdin içime
Çiçekler açtı dokunduğun
Çimler büyüdü yürüdüğün
Ve güller katmer oldu güldüğün yerde
Başımda senin kuşların kanat çırpıyor şimdi
Oldurduğun yemişlerin ağırlığından
Dallarım yere değiyor
Güneşi batmadan saçlarının
Bir dolunay doğuyor bakışlarından
Gün boyu senden bir meltem esiyor yanan alnıma
Uykusuz gecelerim seninle apaydınlık

Başım dönüyor, of başım dönüyor yaşamaktan
Ölebilirim artık
Ölme diyorsan; gitme kal öyleyse
Sarıl sımsıkı, tenim ol, beni bırakma
Baksana; parmak uçlarım ateş
Lavlar fışkırıyor göz bebeklerimden
Hadi gel, tut ellerimi, benimle yan
Benimle meydan oku her çaresizliğe
Benimle uyu, benimle uyan
Birlikte varalım on üçüncü aylara

Ümit Yaşar Oğuzcan

Şimdi sen kalkıp gidiyorsun. Git. 
Gözlerin durur mu onlar da gidiyorlar. Gitsinler. 
Oysa ben senin gözlerinsiz edemem bilirsin 
Oysa Allah bilir bugün iyi uyanmıştık 
Sevgiyeydi ilk açılışı gözlerimizin sırf onaydı 
Bir kuş konmuş parmaklarıma uzun uzun ötmüştü 
Bir sevişmek gelmiş bir daha gitmemişti 
Yoktu dünlerde evvelsi günlerdeki yoksulluğumuz 
Sanki hiç olmamıştı

Oysa kalbim işte şuracıkta çarpıyordu 
Şurda senin gözlerindeki bakımsız mavi, güzel laflı İstanbullar 
Şurda da etin çoğalıyordu dokundukça lafların dünyaların 
Öyle düzeltici öyle yerine getiriciydi sevmek 
Ki Karakoy köprüsüne yağmur yağarken 
Bıraksalar gökyüzü kendini ikiye bölecekti 
Çünkü iki kişiydik

Oysa bir bardak su yetiyordu saçlarını ıslatmaya 
Bir dilim ekmeğin bir iki zeytinin başınaydı doymamız 
Seni bir kere öpsem ikinin hatırı kalıyordu 
İki kere öpeyim desem üçün boynu bükük 
Yüzünün bitip vücudunun başladığı yerde 
Memelerin vardı memelerin kahramandı sonra 
Sonrası iyilik güzellik.

Cemal Süreyya

Erkek kadına dedi ki:
-Seni seviyorum,
ama nasıl,
avuçlarımda camdan bir şey gibi kalbimi sıkıp
parmaklarımı kanatarak
kırasıya
çıldırasıya...
Erkek kadına dedi ki:
-Seni seviyorum,
ama nasıl,
kilometrelerle derin, kilometrelerle dümdüz,
yüzde yüz, yüzde bin beş yüz,
yüzde hudutsuz kere yüz...
Kadın erkeğe dedi ki:
-Baktım
dudağımla, yüreğimle, kafamla;
severek, korkarak, eğilerek,
dudağına, yüreğine, kafana.
Şimdi ne söylüyorsam
karanlıkta bir fısıltı gibi sen öğrettin bana.
Ve ben artık
biliyorum:
Toprağın,
yüzü güneşli bir ana gibi
en son en güzel çocuğunu emzirdiğini.
Fakat neyleyim
saçlarım dolanmış
ölmekte olan parmaklarına
başımı kurtarmam kabil
değil!
Sen
yürümelisin,
yeni doğan çocuğun
gözlerine bakarak.
Sen
yürümelisin,
beni bırakarak.
Kadın sustu.
Sarıldılar.
Bir kitap düştü yere.
Kapandı bir pencere.
Ayrıldılar.

Nazım Hikmet

Sevgilim ben şimdi büyük bir kentte seni düşünmekteyim 
Elimde uçuk mavi bir kalem cebimde iki paket sigara 
Hayatımız geçiyor gözlerimin önünden 
Çıkıp gitmelerimiz, su içmelerimiz, öpüştüklerimiz 
"Ağlarım aklıma geldikçe gülüştüklerimiz"
Çiçekler, çiçekler, su verdim bu sabah çiçeklere 
O gülün yüzü gülmüyor sensiz 
O köklensin diye pencerede suya koyduğun devetabanı 
Hepten hüzünlü bu günlerde 
Gür ve çoşkun bir gün ışığı dadanmış pencereye 
Masada tabaklar neşesiz 
Koridor ıssız 
Banyoda havlular yalnız 
Mutfak dersen - derbeder ve pis 
Çiti orda duruyor, ekmek kutusu boş 
Vantilatör soluksuz 
Halılar tozlu 
Giysilerim gardropta ve şurda burda 
Memo'nun oyuncak sepeti uykularda 
Mavi gece lambası hevessiz 
Kapı diyor ki açın beni kapayın beni 
Perdeler gömlek değiştiren yılanlar gibi 
Radyo desen sessiz 
Tabure sandalyalardan çekiniyor 
Küçük oda karanlık ve ıssız 
Her şey seni bekliyor her şey gelmeni 
İçeri girmeni 
Senin elinin değmesini 
Gözünün dokunmasını 
Ve her şey tekrarlıyor 
Seni nice sevdiğimi

Cemal Süreya