Güneş ve Ay
Birimiz doğar
Birimiz batardı doğudan,
Ama yörüngelerimiz
Şaşmadı hiçbir zaman.
Uzaktan da olsa
Dönerdik işte
Aynı dünya’nın etrafında
Birimiz Dünya’nın uydusu
Diğerimizinin
Uydusuydu Dünya.
Aşk Ay/dı
Sen Güneş.
Gece ve Gün ... !
Birbirinin ucuna ekliydik biz
Sen
Sevişmedeydin Ay’la ,
Bense geceden olma
Güneşden doğma...
Soğukluğuydun sen aşkın
Ben
Yakan nar’ı sevdanın
Dönüp dururyorduk
Bir yelkovan etrafında.
Zaman
Günahlarını örterdi senin
Ben çırılçıplak
Duruyorken ortada.
Aşk Geceydi
Sen Gün.
Rumî ve Şems
Dönüp duruyoruz
Bir ateş çemberinin üryanında
Yıllarca aranmış bir diyara varmış gibi,
Farklı doğuruyor bugün güneşi
Toprak ana...
Eteklerine takılıyorum sonra
Döndükçe ilahileşiyor
Bildiğim bu muamma,
Saatlerce kapalı gözlerle seyrediyorum
Aşk’ın en büyük ritüelini,
Sana olan körlüğümse
İşte bu Sema’dan kalma.
Kalk şimdi
Bir çember çizdim
Ayaklarının ucuna
Bastığında merkezine
Dünya yanacak çapında.
Ve anladın sonunda !
Aşk Sen’di
Sen?
Özüdür sözlerimin
Bugüne değin ettiğin
Her kelam.
Şems benim ama sen
Rumi misin?
Onu bilemedim vesselam.
Bir maşuğun not defterinden.
Töbe ben boş bırakırdım valla hiç bilmiyordum he 