Geceye bir söz bir şiir bırak :)

[North remembers]

Sen habersizce gönlüme düşmüşken,
ben senin için ne anlam ifade ediyorum bilmiyorum ve bu da bana acı vermekten başka bir şey yapmıyor...

[Gresham T.]

Ben elini tutmayı dünyanın en güzel şeyi sanarken, sen artık zamanların gereksiz bir faaliyeti olarak kabul etmişsin..

[elisa]

Hayat! Saygı duyabilecegim hiçbir tarafın yok..

[paretowilfredo]

...

Kumrular sokağı hüzzamdı bir zaman
Kale'ye rast vaktinde çıkılırdı
Gariptir, Sezenlerdeki hanende
Çekip gitti Sarguttan bir ay önce.

Ahmet Telli

[bulut]

"Hüsrâna rıza verme… Çalış… Azmi bırakma;
Kendin yanacaksan bile, evlâdını yakma!

Evler tünek olmuş, ötüyor bir sürü baykuş…
Sesler de: ‘Vatan tehlikedeymiş… Batıyormuş! ‘

Lâkin, hani, milyonları örten şu yığından,
Tek kol da demiyor bir tarafından!

Sâhipsiz olan memleketin batması haktır;
Sen sâhip olursan bu vatan batmayacaktır."

Mehmet Akif Ersoy

[nyctophile]

Ne içindeyim zamanın,
Ne de büsbütün dışında;
Yekpare geniş bir anın
Parçalanmaz akışında,

Bir garip rüya rengiyle
Uyuşmuş gibi her şekil,
Rüzgarda uçan tüy bile
Benim kadar hafif değil.

Başım sükûtu öğüten
Uçsuz, bucaksız değirmen;
Içim muradıma ermiş
Abasız, postsuz bir derviş;

Kökü bende bir sarmaşık
Olmuş dünya sezmekteyim,
Mavi, masmavi bir ışık
Ortasında yüzmekteyim.

[Ahmet Hamdi Tanpınar]

[North remembers]

İki yalnız bir doğru edebilirdik.
Şimdi farklı şiirlerde yaşar gibiyiz.
Ben Mecnun, sen Şirin; tesadüf değil,
Biz bize kurulmuş tuzak gibiyiz.
Söz ettim mavilere, içimdeki yaralardan.
Gökteki yağdı yine, yerdekinde yakamoz var.
‘Bu bir soygundur ‘der gibi
bakan gözlerinden artık gider gibiyim.
Bahsetme kimselere, yaramızda kalsın.
Sığmadık şehirlere, şiirlere taştık.
Unutmadım yine, bir büyüklük bende kaldı.
Kadehler kırıldılar sana bu gece...

Onur Can Özcan ...

[accosator]

Sönmüş yıldızları, kundaklanmış umutları, kaybolmuş hayalleri belleğime gömüyorum. Unutmuş gibi yaptıkça daha çok bağırıyorlar, hayır biz hâlâ buradayız! Yine de daha az duyuluyor sesleri. Çünkü artık zamanın dışında duruyor ve usul usul yok oluyorum.

[otuzyılsavaşı]

“Bizim varlığımız da yokluktur.”
Mevlâna

Sen yoğ isen
A ş k o l m a z.
Ben ki tüterim âşikâr bir ağuda
Zehirli gömleğini giydiğim
Seni sevmek, kaç kez ölmektir
Yüzyıllardır bir çığ altında?

Âh elleri iyi eder Mesih
Elleri
Bir b ı ç a k güzellemesi gibi inen
İflah olmazlığına kalbimin.

Âşıklığım d e l i m e c a z
Yol üşütür, bahar kısa
Düş sarnıcı kızlar bir anlasa
Varlığın muhabbet mushafı
Yokluğun n a r efendim
Uyanırım Mesnevi’nin çiçek kokusunda
Uyanırım narına.

Kışkırtıcı vâridem! Nefesi Hızır
Nice aşkın âteş-i mugânı
İçindeki içimdedir, içimde içindekiler var
Ocağına sürerim içimdeki beni
Ah beni… gözlerinden siyahçığana sürgün eden beni
Bu ağır ceza, bu ağrı
Bilirim aslında şifasızdır.

S e n y o ğ i s e n
Her yer gurbet
Üveyikler uçabilmez
Küheylanım yorulur.

S e n y o ğ i s e n
Moğol ateşi coşar
Çiçek açmaz iğdeler
Kıraç göğsünde bozkırın.

A ş k o l s u n e f e n d i m
A ş k o l s u n
Dinmeyen bir şey var içimde
Can dökerim ışığının fitiline
Güllerine can suyu
Gönlüm ki, uzağında devrik şâh
Yanında s e m â z e n ş e l â l e.

“ben dönerim
gökler döner...
ben uçarım
gökler uçar...”

İsmail Karakurt/Semâzen Şelâle

[depresifkiz]

Bulanlar ancak arayanlardır.

Mevlana

[paretowilfredo]

...

Yoktur yüreğin sen dostu bilmezsin
Akılsız irşâdın ile postu bilmezsin
Dengine bakan gözün kördür üstelik
Kırmaya, yok etmeye kastı görmezsin.

[secret]

"her şeye benzeyebilirken o
hiçbir şey benzemezken ona"

C. Zarifoğlu

[paretowilfredo]

...

Umutla ferahladıktan sonra rahat bir soluk alan yürek, buz gibi gerçekle karşılaşıp, onun içinde hapsolursa kırılır.

---

"İyiliğe, insanlığa ve minnettarlığa elveda artık.
Kalbe huzur veren bütün hislere elveda. İyiyi mükafatlandırırken, kendimi bir iyilik Tanrı'sı yerine koydum. Alçakları cezalandırmak için, şimdi intikam Tanrı'sı bana yerini versin." dedi.

---

Ölmek mi? Hayır! Hayır! Eğer kendimi öldüreceksem neden bugüne kadar yaşadım ve bu kadar acı çektim? Hayır. Yaşamak, sonuna kadar mücadele etmek istiyorum. Ölmeden önce düşmanlarımı cezalandırmalı, dostlarımı ödüllendirmeliyim.

...

Alexandre Dumas - Monte Kristo Kontu

[cinnamon]

Günler nasıl da geçiyor. Hayat kısa, yalnızlık zor.
450 km. uzağa düştüm bugün birdenbire.
Ama umut büyük.
Umudum benim.
Kadınım.
Çayı en güzel sen demlersin.
Bir tren yolculuğu yaparız bir gün.
Sandviç falan yeriz.
İyi günler değil uzakta...

Cemal Süreya

[secret]

Keşke bir şiir okumuş,
Bir kedi sevmiş olsaydınız;
Belki bu kadar kirletmezdiniz dünyayı..

Turgut Uyar

[buseneatanıyorum]

Sevgilim ben şimdi büyük bir kentte seni düşünmekteyim 
Elimde uçuk mavi bir kalem cebimde iki paket sigara 
Hayatımız geçiyor gözlerimin önünden 
Çıkıp gitmelerimiz, su içmelerimiz, öpüştüklerimiz 
"Ağlarım aklıma geldikçe gülüştüklerimiz"
Çiçekler, çiçekler, su verdim bu sabah çiçeklere 
O gülün yüzü gülmüyor sensiz 
O köklensin diye pencerede suya koyduğun devetabanı 
Hepten hüzünlü bu günlerde 
Gür ve çoşkun bir gün ışığı dadanmış pencereye 
Masada tabaklar neşesiz 
Koridor ıssız 
Banyoda havlular yalnız 
Mutfak dersen - derbeder ve pis 
Çiti orda duruyor, ekmek kutusu boş 
Vantilatör soluksuz 
Halılar tozlu 
Giysilerim gardropta ve şurda burda 
Memo'nun oyuncak sepeti uykularda 
Mavi gece lambası hevessiz 
Kapı diyor ki açın beni kapayın beni 
Perdeler gömlek değiştiren yılanlar gibi 
Radyo desen sessiz 
Tabure sandalyalardan çekiniyor 
Küçük oda karanlık ve ıssız 
Her şey seni bekliyor her şey gelmeni 
İçeri girmeni 
Senin elinin değmesini 
Gözünün dokunmasını 
Ve her şey tekrarlıyor 
Seni nice sevdiğimi

Cemal Süreya

[paretowilfredo]

...

Bazen gördüğün tek bir görüntü, tek bir an, anlatır sana bütün hikayeyi. Öncesinde içine düştüğün oyunu ve düşmeye başlayan maskeleri. Taşları dizmeye tam da o anda başlarsın. Gerçeği gözünle görüp de fark-ettiğin an, ilk taşı koyduğun andır.

[cinnamon]

@paretowilfredo Denizi seyretmek gibidir,
Bozkırda gökyüzünü seyretmek...

Neşet Ertaş

[Agor]

"Sen nehre boyun eğmeyi öğretemezsin. Akıntısına teslim olmalı ve gücünü kendininmiş gibi kullanmalısın."

[depresifkiz]

...
Yaşadığımız en acı deneyimleri, neden hep ummadığımız kişiler yaşatıyor bize? Sığındığımız kişiler sakınmamız, sevdiğimiz kişiler unutmamız, güvendiğimiz kişiler korkmamız gereken kişilere dönüşüyor.
Neden en fazla acıyı en güvendiklerimiz bize tattırıyor? Çünkü canımızı nasıl acıtacaklarını biliyorlar. Güvendiğimizde sadece yüreğimizi değil, yaralarımızı da açıyoruz. Ve bir yarayı en fazla sızlatan, beklemediğin yerden gelen darbedir.
Severken yüreğine vurulduğumuz, giderken sırtımızdan vuruyor.

Bize Yalnızlık Düştü