2 Eyl 2019 20:43
Entelektüel bir kavramdır, ölüm.
Geceye bir söz bir şiir bırak :)
-
Entelektüel bir kavramdır, ölüm.
-
Bazen hayat yorar insanı…
Şarkılar yorar,
Beklemek yorar,
Affetmek yorar,
Hoş görmek yorar,
Boş vermek bile yorar.
Ve insan susar…
Her şeye, herkese rağmen.
Elinden gelen tek şeyi yapar;
Bağıra bağıra susar…-Can YÜCEL
-
-
@aroma Selda Bağcan'ın yorumunu beğenirim lakin Gülşen Kutlu'dan dinlemediyseniz tavsiye ederim, o da çok güzel yorumlar:)
https://youtu.be/w_lRvnV6nL8 -
@plansız ilk kez dinledim hocam güzel yorumlamis:) paylaşım için teşekkürler
-
...
Özgürlüğü çoktan unuttum,
O yemyeşil masalların kızıdır
Eskiden sevilmiş.
Bir ince hastalıktır olsa olsa,
Şimdi ciğerlerimde.
...Bizim de bir çift sözümüz vardı
Nar çiçeği gül dalı üstüne
Dudaklarımızda kaldı.
Göremedik sıkıntısız yaşandığını,
Bolluğun şiirini yazamadık,...
Bütün çalışanlar;
Teker teker sökülmüşüz toprağımızdan,
Havamızdan, suyumuzdan olmuşuz.
Yaşamaktayız aynı çatının altında
Daha mahzun, daha hesaplı.
Rahat günlerin işçisi olacaktık
Rahat günlerin şairi
Bir çift sözümüz vardı
Nar çiçeği, gül dalı üstüne
Dudaklarımızda kaldı.
Göremedik sıkıntısız yaşandığını,
Rahatın şiirini yazamadık.Rıfat Ilgaz
...
-
-
@aroma Dinlerken kafamın içinde Sacit Onan - Mona Roza okumaya başladı
-
@paretowilfredo evt dostum oraya atıyor müzik insanı
-
İlk özür dileyen en cesurdur,
ilk affeden en güçlü,
ilk unutan en mutlu.OSHO
-
O yalnızca şiir yazardı
Ve yağmurlu gecelerde elleri cebinde gezerdi
Yazık diyecek hatıra defterini okuyan
Ne talihsiz adammış
İmanı gevremiş parasızlıktan! -
-
-
7 kez düş,8 kez ayağı kalk.
Japon Atasözü
-
https://youtu.be/YU7XPq5XLBY
Ez naqetım jî destê te
Tên ber çavên mın çavên te
Bîr nakim debar nakim
Ez bı jan ım oyy -
@aroma Anlayacağımız dilden konuş kardeş
-
@Anhedonic dil anadilim iletişim çağında herşeye ulaşılabilir noktadayız hocam merakinizi giderebilirsiniz.
Ana dilimde konuşmam da en doğal hakkım. -
Kendimden Özür Diliyorum
Yaşadığım süre boyunca,
hep merhametimin arkasından yürüdüm,
Beklentilerimi arkada bıraktim.
Kimseden bir şey beklemedim.
Doğrusu bu sanıyordum çünkü.
Yaşadıklarımı, yaşayamadıklarımı
içimde sakladım.
Sustum, bastırdım, olsun dedim,
insanlik bende kalsın.
Verdim, hep verdim,
karşılığını alıp alamadığıma bakmadan.
Aslında güçlü olmak değildi istediğim,
ama olmak zorundaydim ve oldum.Kendimi hep erteledim.
Kimsenin beni anlamadığını
bildiğim halde,
hayatıma girenleri, bana verilmiş
kutsal bir görev olarak gördüm.
Herkesi mutlu etmek
zorundayım zannettim.
Benim de mutlu olmam
gerektiğini unutmusum.
Görevim neyse en iyisini yapmalıydım
ki vicdanim rahat etmeliydi.
Birilerinin de bana karşı görevleri
olduğunu hiçe saymışım oysa.Ne yazik ki;karsimdakilerin eksiklerini
tamamlamaya çalışırken,
onların hatalarini görmeye
vaktim kalmamış sanki.
Beni üzmelerine bakmadan,
karşılığında ne aldigima ne hissettiğime
aldiris etmeden hep verdim.
Kendimi nasılda unutmusum,
unutturmuşlar aslında.
Paramparça olmuş kalbime,
doğruları söylemeye çalışan beynime,
mutsuz yüzüme hep "sus" dedim.
"Sen sus!"Kendime haksızlık ettim,
kimseye etmediğim kadar.
Kendime geldiğimde ise,
yorgun, yılgın,bitkin,
bir köşede saklanıp ağlayan
bir kız (erkek)çocugu olarak buldum.
Ve ona elimi uzattım,
diyebildiğim tek şey
"Geçti", bir daha seni kimse üzemeyecek!Şimdi senden "özür diliyorum."
Seni bu kadar hiçe saydığım için,
insanların seni bu kadar üzmelerine
müsade ettiğim için,
seni hiç bir zaman dinlemedigim için.
Üzerine bu kadar sorumluluk
yüklediğim için.
Hakkın olan bütün duyguları
sana yaşatamadığım için.
Şimdi tekrar söylüyorum.
insanlığından, kalbinden,
duygularından, çocukluğundan,hislerinden
çok özür diliyorum !
Galiba ben almadan vermenin
ALLAH'a mahsus olduğunu unutmuşum.Can Yücel
-
İleti kaldırılmıştır.
-