“İnsan bünyesinin bir limiti olduğu ve bu limitin aşılması durumunda insanların çoğunun uygarlığın talepleri karşısında ezildiği tecrübeyle sabittir. Dolayısıyla, bünyelerini zorlayıp daha yüksek standartlara ulaşmak isteyen kişilerin nevroza yakalanma ihtimalleri çok çok daha yüksektir. Bu durumda, bu kişilerin mükemmeliyetçilikten vazgeçip daha az “mükemmel” olmaya çalışmaları kendileri için daha hayırlı olacaktır.”
Sigmund Freud
@lion
çok şükür kardeşim 
savaş bitti
darısı tüm emek veren kardeşlerimin başına..
hayat hikayemi bilseniz hiç pes etmezsiniz...
"...diyorum hepimizin bir gizli adı olsa gerek
belki çocuk ve ihtiyar,belki kadın ve erkek
hepimiz,herbirimiz gizli bir isimle adaşız
yoksa şimdiye kadar hesapların tutması lâzımdı
hayatımıza kendi adımızla başlardık... "
İsmet Özel
"Şiddet eylemlerini psikiyatrize etmek (hastalıkla ilişkilendirmek) bilerek ya da bilmeyerek şiddeti meşrulaştırmaktır. Bir insanın şiddete başvurması, diğer canlılara, insanlara zarar vermesi hasta olduğu değil suç işlediği anlamına gelir."
Agah Aydın
“Her aydınlığı yangın sanıp söndürmeye koşan zavallı insanlarım: Karanlığa o kadar alışmışsınız ki yıldızlar bile rahatsız ediyor sizi! Düşüncenin kuduz köpek gibi kovalandığı bu ülkede, düşünce adamı nasıl çıkar?”
Cemil Meriç
"...ne diyeyim,
dilerim ihtiyacı olan birine gidiyordur,
bizden çaldıkları umut,
dünya adaletsiz çocuk!
dünya zorba!.."
https://www.youtube.com/watch?v=IBZX7ktUEWE
biliyorum,
tarihin taş defterine
bir çızık atmışım...
...
eşşektik
çayırları
bizimdir sandık
Rock Ozanı Muhtar Cem Karaca
“İnsanlar neden çocuk sahibi olur? Mutlu olacaklarını sandıkları için mi? Çocuk sahibi olmak mutluluktur, öyle mi? Hayır! Çocuksuz mutlu olmayan kişi, çocukla da mutlu olamaz. Bir başka insanın sırtından mutluluk talep etmeye hakkımız yok. Mutluluk her yerdedir…”
Gündüz Vassaf
"Anlayacağınız üzere karamsar olmak karamsar olunası durumları bizzat yaratabiliyor. Umutlu olmanın ise hayal kırıklığı gibi bir maliyeti var. Bu tabloda umutlu olunabilecek başka bir unsur ise insanların hayal kırıklığına karşı toleranslarının artmış olması. Ülkede yaşamaya devam edenlerde hayal kırıklığına ilişkin bir tür “Demirden korksak trene binmezdik” havası oturmuş durumda sanki.
Kendi kanaatim insanın tekrar umutlanamamasından daha büyük bir bedel olamayacağı yönünde. Teselli bulunur, insan umutlanamayacak kadar örselenmesin yeter ki…
O zaman motorları maviliklere sürmekten, artık şarkı dinlemek değil söylemek istemekten bahsedilen günler kutlu olsun efendim!"(İlker Küçükparlak)
iyi bayramlar
"Adaletin en kötüsü geç tecelli edenidir. Sonunda hüküm isabetli olsa da, geciken adalet zulümdür."
"...kar yağarken kirlenen bir şeydi benim yüzüm
her sevinç nöbetinde kusmak sunuldu bana..."
(İsmet Özel - Amentü)
gss primi dışarıdan yatırıldığı sürece kişinin ruh eşini bulması zor görünüyor :))
"Yaptığınızı, bir başka budalanın, bunları sizden beklediğini düşündüğünüz için yapıyorsanız, onun sizden bunları beklemesi de, sizin onun bunları beklediğini umduğunuzu sandığından ileri geliyorsa, herkes istemediği bir şeyi yapıyor demektir. O zaman ortaya budalaca bir durum çıkar."
George Bernard Shaw
‘eğildik
güneşin bürdesi düştü üzerimizden’
yüzümüzde ikindiler birikiyor, dilimizde sözcükler
zamanın korkuluğunda bir kuş
gibi duruyordu evren
an’ı dolduran imgelerin dumanıydı
yahut çağıltılı işaretler kervanı
orda... yaprakların altına yazıyordu kalbimizi.
Başımızı döndüren kara taş oyunu
Gibiydi hayat
Eşiğimizde çılgın fırtına
Yüzümüzde açılıp kapanan ölümün defteriydi sanki
Yaz’ı tüketip yazı üretiyorduk hep
Alnımızdakini görenler bile
Biliyordu yaz(ı)ların bedevisi olduğumuzu
Orda... her şey ve herkes savruk deniz halindeydi.
Açılan temmuzun festivali
Giydiğimiz güneş ve çayırların serinlik yüküydü
Sözcükleri hüznünün örsüne vurup
Uğultular çıkaran bir vadiydi kalbimiz
Yazın eskimiş çölünde
Kayalara düşmeden kuşlar
Yağmurları inci ve yakuttan işaretler bilirdik
Biz yağmurları hep böyle bilirdik
Orda... vedanın kanlı müziğinden önce.
Gecenin maskesini kaldırıp nasıl
Sabahı dökülürdük yollara
Eşiğimizde çılgın bir fırtına
Sorguların tahtı kurulurdu göğsümüzde
Yüzümüz gülün
Ve ölümün dokunuş kitabi, son sözdü
Güzeldi...
Kayıptı baharın içimize değip çekilen sesi
Sessizliğin rahmine akan fecir... ve otuz kuş!
İsmail Karakurt/Simurg
Gök bitti
Hırkama yapıştırılmış kuş resimleri
Çocukluğumu bir kitap gibi
Kapatmışlar anne
Akmıyor artık o nehir
Ağır
Ve nazenin.
Çıkınımda ne kır çiçekleri var
Ne de börtü böcek sesi
Güneşle arama
Bu kent girdiğinden beri
Gülümsemek
Yaprakları hışırdatmıyor
Gelinciklere
Ve meleklere göz kırpmıyor
Güneşli çimenlerden uzak
Çok uzak
Asansör içinde yaşamakla
Rüyaların bile
Künhü kalmadı
Kaf dağında giden samanyolu yandı
/bir gün
bu kentten kaçıp
çiçeklerden elbise giyeceğim
çocukluğumun
şarkılarını söyleyeceğim.../
gök bitti
hırkama yapıştırılmış kuş resimleri....
İsmail Karakurt/Kuş Resimleri
Bitti. Çağır beni
Su sesli. Hem tütsü hem zehir
Sararmış kitapların
Tozlu nesnelerin arasından
Uzak, ıssız bir yere
Lekesizliğe!
Dağlara dağlara bakma
İçimdeki dağ nergisi
Sensizliğe ısınamam üşürüm
Savur kara gözlü güvercinlerini
Savur bahar ile.
Ah küçük sevgili. Ah dili yok
Lekesiz bir resim gibi yapıştırdım
Yüreğimin defterine seni
Yüzünü kopardım kırlardan
Yeni açan çiçeklerden
Yüzüne bak!
Ağır çatısı altında güneşin
Al götür, eşsiz ve ebedi rüzgarınla
Al götür, eşsiz ve ebedi rüzgarınla
Al bu ruhu yorumla
Bu kımıltısız ruhu
İç çekişleri ve fısıltıları taze tut
Ruhunun
Işıldayan, güzel bahçesinde.
Seni seni
İçimdeki dağ nergisi
Lekesizliğe çağır beni
Anla ki ben ne çok yaralandım
Yaşamak denen bu dumanlı çalkantıda
Nasıl olsa ölümü seçeceğim bir gün
Hiçbir şey eskitmiyor ölümü....
İsmail Karakurt/Lekesiz Dağ Nergisi
Kuytularda ışıldayan bir endişeyim ben
Yüreğimi serdim zamanın titreşen aralıklarına
Orda... uçuşuyor dünya.
Mevsimlerime dil veriyor baharın fecri
Mevsimlerime, mesellerime, bülbüllerime
Bu tabiatın ritmi, bu ateş böceği ve bu otlar
Hayatın yırtılan sessizliği bu
Tüter lekesiz ve çiğdem gözlerde
Yaşamak çağrısı, ölmek çağrısı upuzun düşen
Tutup kendimi saklıyorum tozlanmış kağıtlarda
Bir avuç tuza, üflenen hatıralara
Ve tenhasına insanların sıcak ve sessiz
Ağulum! Kefensiz biriyim işte şiirin kıyılarında
Kara bir özlemle kaderimi öpüyor annem
Öpüyor giyinmiş yağmurlarımı, yapraklarımı, kumlarımı
Öpülen yerde s i m u r g r e s i m l e r i güneşi utandıran
Kuytularda ışıldayan bir endişeyim ben!
İsmail Karakurt/Şair
...
Hiç mi
Hiç eskimedi tuhaflığım
Gülü içime atıp söyleşirim
Sorma bu işin esrarını
Üzeri kül hikayesi...
İsmail Karakurt