Psikolojinizi nasıl sağlam tutabiliyorsunuz?
-
@james-buchanan herkesin hayatta bir tercihi ve kendini görmek istediği bir yer vardır; genel olarak her alanda bu böyledir. Benim istediğim gibi gitseydi bu süreç, ben burada olmak istemezdim. En azından şu konuda çok netim, ben 4 yıl üniversiteyi guy olayım diye okumadım, üstüne üstlük onca puanları da burada olmak için almadım. Bunun adına küçümsemek diyorsan, ki ben tam olarak böyle tanımlamıyorum; benim için sorun yok. Ben artık buna sadece “nasip” diyorum. Bir alımda 1000 kişinin istihdam edildiği, işe girdikten sonraki süreçte bir Allah’ın kulunun da iyi bir şey söylemeyerek ayyyyy bengidönüş kurtar kendini buradan dediği ve kendimce uzun zamandır neden bu iş için üniversite mezunu istihdam ediliyor ki diye düşündüğüm bir kadroyla bir başka kadroyu karşılaştırma niyetinde değilim. Zira bi’ başlarsam bu karşılaştırmaya başta benim içim yanar. Tamam ortada bir işsizlik gerçeği olabilir ama bu var diye bir kadroyu da övmeye gerek yok. Herkes her şeyin farkında olmalı diye düşünüyorum. Neyse. Yeteri kadar ciddi konuştum by.
-
İsmim @antimülakat, arkadaşımın ismi de @Agor . Biz psikolojik sınavların her türlüsünü yaşamış ikiliyiz. Kimi zaman 2-3 aylık süreniyle mücadele ettik, kimi zaman da 2 yıl süreniyle. Hayatta beklenti diyebileceğiniz ve bir insanın hakkıyla alabilmesi gereken bir çok şeyin zamanında alinamadığı gerceğini yüzlerce kez tecrübe ettik. En iyi üniversitede okuyalım diye kimsenin cesaret edemeyeceği risklere girdik, bir çok kişinin öğrencisi, bir çok kişinin de öğretmeni olduk. Daha çok zıpladık, daha yükseğe zıplamaya calıştık, belki uzaktan birileri bizi görür de, ne söyleyecektiniz der umuduyla... Kendini geliştirmek kavramının içinin günden güne boşaltıldığı şu dönemde, biz hep içimizi doldurma aşkını diri tuttuk. Ve artık belli bir olgunluğa eriştiğimizde bizdeki var olanın doğruluğundan değil de başka bir durumun, hayata dair olanın olması gerekenle çok bağdaşmadığı gerçeğiyle yüzleştik. Umutları, hayalleri, kavgayı hiçbir zaman elden bırakmadık ama her yaşanılandan sonra da daha temkinli kalmayı, daha sakin olmayı öğrendik. Aslında farkında olmadan ince ince süzülmeymiş beklediğimiz. Demini almadan oturmuyormuş insan. Her yönüyle bildiğini sandığın hayatı hiç tanımıyormuş gibi sıfırdan başlamakmış mesele. Eski hırslarını, mağlubiyetlerini, yenilip yeniden ayağa kalkışlarını unutmadan kuvvetlenmekmiş mesele.
Hayat, insanoğlunun en büyük mağlubiyetidir aslında. " Her zaman oynatan kazanır" cümlesinin somut hali. Bu oyunu artık oynamıyorum, benden uzak olsun deme lüksü yoktur insanın. Her yeni mağlubiyetin ve galibiyetin ardindan eldivenlerini giyip, ringe yeniden daha kuvvetli dönebiliyorsan ancak mutlu olursun. Mutluluk, hiçbir vakit başarılı olmanın sembolü olmamıştır, galip geldiğinde dahi yeniden gardını alabilen ancak mutlu kalmaya devam eder. Siz şu an demlenmeyi bekliyorsunuz, ilk başarı hikayenizde mutsuz olursanız size bu uyarımı tekrarlayacağım. Gerçek mutsuzluk başarısızlık olmaktan veya başırılı olamayacağını düşünmekten ileri gelmez. Gardını düşürüp umutsuzluğa sürüklenmekten ileri gelir. Lütfen bunları tekrar tekrar düşünün ve bu süreçten kendinizi çarçabuk sıyırın.
-
"Galip geldiğinde dahi yeniden gardını alabilen ancak mutlu kalmaya devam eder." Şu cümlenin %100 doğru olduğuna yemin edebilirim.
-
Bir an ben yazdım sandım. Aynı beni anlatmışsın. Hiçbir arkadaşım kalmadı. Kaç kere aradılar açmadım. o arada evlendiler çocukları oldu hiçbiri kalmadı tabi..Arada gizli gizli profillerine baktım itiraf edeyim. Ben hala hangi şehri yazsam hangi sınava girsem diye düşünürken o kadar hayatları değişmiş ki..Hayat akıp geçiyor ben hala aynı yerdeyim gibime geliyor. Bu da bizim sınavımız mı nedir bu dünyada anlamadım. Ben ailemle yaşıyorum ve hiçbir akrabaya gitmiyorum. Çok gerekmedikçe evde çıkmıyorum. Her gün dua ediyorum. Ama sadece kendime değil benim gibi olan herkese. Tek tutunduğum umut. Belki her şey daha güzel olur bu da bir süreç diyorum. Ya da kendimi kandırıyorum. Elimden başka hiçbir şey gelmiyor
-
@edaus sizde kendimi gördüm şu yazdiklariniz neredeyse benimkilerle birebir aynı
-
@antimülakat Bazen şükretmeyi bilmek gerekiyor. O iş için bekleyen binlerce kişi var. İnsanlar mülakattan eleniyor. O komisyon sizi seçerek büyük bir yanlış yapmış. Ayrıca sizden daha yüksek puan almış veya emek sarfetmiş ancak guy olamamış insanlar da var.
-
Depresyon o kadar da kötü bir yer değil aslında. Depresyona girerim şimdi ben diye korkup tedirgin olma.
Eğer aklını kullanırsan, daha sakin bakarsan her şeye bu süreçten kârlı bile çıkabilirsin. İlk başarısızlığında sana sırtını dönenleri, yalan söyleyenleri, ufacık bir menfaat için yanında duranları görebilirsin. Eğer senin istediğin gibi her şey yolunda tıkır tıkır gitseydi bu mükemmel berraklığa ulaşamayacaktın. Hiçbir şeyi bu kadar net göremeyecektin. Etrafında şakşak yapan seni her manada sömüren insanlar arasında gözün kapalı bir ömür geçirecektin. Şu an daha deneyimli, insanları daha tanıyan ve olgunlaşmış birisin artık. Sakinleş ve etrafında olup bitenleri analiz etmeye çalış. Mutlaka ikinci üçüncü ve hatta dördüncü bir yol vardır. Yoksa bile kendi yolunu kendin yarat.
Hem madem kendini en dipte görüyorsun buna sevin çünkü bunun daha dibi yok. Bu demek oluyor ki kötü günleri geride bırakıyorsun.
Hem sorsan memurlara kaç kişi memnun ki hayatından. Böyle ucuz şeyler için kendini yıpratmak yerine yeniden denemeye başla.Hiçbir şey için geç değil.
Güzel bir filmden, bir sözle sonlandırayım "en azından hayattayız, bu da bi şey be abi."
-
Gelecegi görebilseydik, belki bir sene sonra en güzel iste oldugumuzu, suanki sorunlarimizin hicbir degerinin kalmayacagini görebilseydik vücudumuza bu depresyon denen illeti musallat etmezdik. Bir uzuntu diyip gecmeyin, uzuldugumuz - kendimizi yiprattigimiz her saniyenin vucudumuza geri donusu kesinlikle oluyor. Kucukken basimiza aldigimiz ufak bir darbe bile 20 yil sonra beyinde bir kist olusturabiliyor. O yuzden sunu bilmek gerek, ne yasarsak yasiyalim her sey insan icin. Issizlik de insan icin iflas etmk de insan icin hastalik da insan icin saglik da insan icin zenginlik vs de insan icin. Ne insan suanki issiz haline bakip uzulmeli, ne de isi gucu yerinde belki de cok zengin olan birisi haline bakip sevinmeli. Ben kucuktum dayim cok ama cok zengindi. Son model mercedesleri vardi, praya para demezdi kisaca. Bir gecede iflas etti. Hicbir seysiz kaldi. Ve yasadigi sehri terkedip babamin ona aldigi bi valiz dolusu kemeri satmak icin baska bi sehre gitti. Orda pazarcilik yapmaya basladi, bir valiz kemeri ve birkac kilo biberinden baska saticak hicbir seyi yoktu. 3 ay once bi garsona akil almaz bahsis veren dayim hicbir seysiz ortada kaldi. Ama ne depresyona girdi(girdiyse de biz anlamadik), ne de umudunu kaybetti. Her sabah 5de kalkip pazar tezgahini acti. Sonra yavas yavas kuruyemis satmaya basladi. Cok dilbaz bi insandir, pazarda cok sevildi pazarin en tutulan kuruyemiscisi oldu. Bir yazi babamin gorevinden dolayi dayimin bulundugu ilde gecirmistik. Biz de sabah dayimla kalkip pazara gidip yardim ediyorduk. Dayim oyle iyi bi kuruyemisci olmustu ki, tabi kucugum ben dayimin isini dunyanin en guzel isi saniyordum. Tezgahta surekli kuruyemis yedigim icin bu dusunceye girmis olabilirim gerci ama neyse:) ozetle dayim buyudu buyudu ve kendine once bi araba aldi. Sonra bi ev aldi. Sonra birikim yapti ve pazarciligi birakip terkettigi sehrine geri dondu. O iflas ettiginde kimse arkadaslarindan kimse aramadi, ama geri donunce herkes onu aramaya basladi. Sonra dayim yaptigi birikimle baska bi is acti ve suan son model audisi, bilmemkac evi vs var. yani diyecegim su. Hayatta kimse bitmiyor. Bittigini sandigimiz hicbi sey bi son degil. Suan issiziz diye 2-3 yil sonra issiz ve parasiz olacagiz diye bir sey de yok. Kendimizi yipratmanin bize bi faydasi yok. Hayatta en degerli sey saglik. Biz uc bes sene sonra bi ise sahip oluruz insallah ama suan kendimizi yipratirsak belki o ise hasta hasta gideriz. Ne anlami kaldi..
Sahip oldugumuz degerlerin kiymetini bilelim. Ailemizin, sevdiklerimizin, cani gonulden dost olan dostlarimizin.. sizi gercekten sevenler oldugu muddetce bu hayatta her sorunun ustesinden gelinebilinir. Yine dayimdan ornek vereyim. Yengem onu cok seviyordu, bir iki ay once villada oturan yengem bikac ay sonra icinde farelerin gezdigi, rutubetten nefes alinamayan bi eve gitti. Tek bi gun soylenmedi. Dayima hep destek oldu. Icten ice belki cok yuregi yandi ama asla vazgecmedi. Her sey bizim icin bu hayatta. Maddiyata bakip manevi degerlerimize sukretmeyi unutmamak lazim. Ben ailem icin sukrediyorum. Issiz surecimde yasadiklarim beni aileme daha bagladi, gercek dost olan dostlarima daha cok bagladi. Kpss oncesi ben uzgunum ve stresliyim diye kapima bir demet cicekle ve pastayla gelen dostum varken ben gidip hakkimda salak sacma dusunen kisilerin dusunduklerine mi deger vereyim. Belki bu issiz surecim olmasaydi gercek dostlarim kim anlamazdim, ve omrum boyu kullanilan bi insan olurdum. O yuzden gercekten issizligime bile sukrediyorum. Ben hayatin gercekleriyle ilk annemin hastaligiyla tanismistim. Annem kemotrapi alirken evi uc bes bina otede olan akrabalarimiz bi yemek yapip bile getirmemisti bize. Onlari akrabaliktan o gun sildim. Ama annemin yasadigi o hastalik olmasaydi biz onlari hala akraba bilirdik. Yani kisaca her yasadigimiz seyi aslinda yasamamiz gerekiyor. Evet cok kotu bi sey ama bi hastaligi da issizligi de vs vs. Bunlar bizi gelistiriyor, hayatin gercegini ogretiyor.
Sagligimizi koruyalim yeter.. bol yuruyus yapalim, bol bol sarki soyleyelim ( ornegin benim sesim cok rezildir ama surekli sarki soylerim, cevremdekilere yazik ama ne yapayim:) ) , sabah gunesin dogusunu izleyip dua edelim (bence en buyuk terapilerden) , piknige gidelim, voleybol oynayalim, ben korku evini yeni kesfettim, mesela o tarz yerler cok stres attiriyor, oraya gidip deli deli bagralim:) temizlik yapalim, ne bileyim sehirimizdeki guzel kahvecileri kesfedelim. En buyuk hobim gidip kahvecilerde iktisat calismak:)) vs vs..Her seyyyy ama her seyyyy bizim icin be. Uc bes sene sonra insallah bizimle olmayacak su issizlik illeti yuzunden kendimizi yipratmaya degmez. Hayal edelim hep, guzel gunlere kavusacagimizi hayal edelim. Guzel bi isimizin olacagini, hayatimizin askiyla daha karsilasmadiysak bizi cok sevcek o kisiyle karsilasacagimizi, gunesin daha guzel dogacagi o guzel gunlere kavusacagimizi hep hayal edelim. En kotu karanlik tablo bile icimizdeki inanci almasin. Kotu kalpli gicik insanlarin dusunduklerini dusunup ruhumuza negatiflik salmayalim.
Her sey cok guzel olcak, biz bikac sene sonra isimizin basinda olacagiz. Depresyonda neymis? Sacmalik. Yakalim bi mangal, yapalim bi salata. Oh mis. Sevdiklerimizle beraber gomulelim:) Hayat bu. Gerisi bos, gerisi gecici.. -
@Antimülakat pardon hocam size yazmayacaktim. yanlışlık oldu.
-
@james-buchanan, içinde söyledi: Psikolojinizi nasıl sağlam tutabiliyorsunuz?
@antimülakat Bazen şükretmeyi bilmek gerekiyor. O iş için bekleyen binlerce kişi var. İnsanlar mülakattan eleniyor. O komisyon sizi seçerek büyük bir yanlış yapmış. Ayrıca sizden daha yüksek puan almış veya emek sarfetmiş ancak guy olamamış insanlar da var.
-
@james-buchanan benden daha fazla emek sarfetmiş daha fazla puanı olan kişiler hakkında bir karar mercii varmış, affedersiniz ben sizin burada olduğunuzu bilememişim
komisyonun seçiminin yanlış olduğu hususunda da yine siz karar merciisiniz tabi. Ah affedin, bilemedim -
@bengidönüş @James-Buchanan arkadaşlar mesele ne bilmiyorum bilmek de istemiyorum ama bu başlıkta moral sağlamaya çalışıyoruz hem kendimize hem insanlara,biraz garip oluyor sanki diğer türlü konular. Diğer başlıklarda zaten bolca karşılaşıyoruz bu tür gerilmelerle. Burda bari olmasa. Anlayışınız için teşekkürler şimdiden.
-
@bengidönüş kendiniz demediniz mi istemediğinizi bu mesleği. karar mercii değilim örnek verdim. önceki yazdıklarınıza bir bakın isterseniz. sanki yazmamış gibi inkar ediyorsunuz.
-
@james-buchanan pardon isterseniz bırakın o işi. sizin aldığınız maaşın yarısına çalışacak insanlar var.
-
@james-buchanan, içinde söyledi: Psikolojinizi nasıl sağlam tutabiliyorsunuz?
@james-buchanan pardon isterseniz bırakın o işi. sizin aldığınız maaşın yarısına çalışacak insanlar var.
-
@bengidönüş neyse lütfen cevap yazmayın bu mesele uzamasın. teşekkürler.
-
@james-buchanan her şeyi anlamak istediğin gibi anlıyorsun ya da okuma konusunda belli başlı sıkıntılar var. Her neyse eskiden olsa enerji bulur cevap verirdim de İnan ki yorgunum. Uğraşamayacağım.
-
@bengidönüş kimde sıkıntı olduğu belli. hadi güle güle.
-
TUTAMIYORUZ.
-
Hocam aynı süreci yaşayan bir sürü insan var ve bunlardan biri benim 3 senedir elendik kazamadık yıldıkça yıldım sonuçta kendime yazık ettim çevremde ki arkadaşlarım daha az emek vererek belli yerlere geldiler hayatlarını kurudular ben imrenerek baktım tabi ki onlarda emek verdiler ama bizimki kadar zor ve yıpratıcı olmadı.Evden çıkmıyorum ailemle yaşıyorum ve gerçekten zor oluyor sanki bir işe yaramıyormuşum gibi hissediyorum çoğu zaman ama sistem böyle güçlü duranın kazandığı çoğu zaman böyle bir sistem.Sadece yılmayın bunu söylemek isterim eninde sonunda olacak bir şeyler kimse aç açıkta kalmaz rızkınızı kovalayın ve her şeyinde bu sınavlar olmadığının idrakına varın.Umarım her şey gönlünüzce olur başarılar.
