İçini Dökmek İsteyenler...
-
Göğsünün daraldığını biliyoruz Rabb için sabret.
-
Ben boyle hayal etmemistim oysa.. mutluluk,huzur,sevgi ve saygi beklerken sadece yalnizlik ve huzursuzluk kaldi heybemde. Mutluluk sandigim bir ruyaymis uyandim. Duyduklarim yalanmis. Inandiklarim oyun..Hayatım ol isterken hayatımdan oldum. Ben benden oldum. Kalmaya eksigim.. gitmeye fazla..
-
Bütün hayatım böyle mi geçecek acaba "şu aklımdakileri bi kağıda döksem" diye düşünerek...
-
@plansız nasıl oldu tam bütün hayatım böyle mi geçecek diye düşünüp yazacaktim siz yazmışsınız hocam
-
@aroma Bazen olur öyle
hatta bana fazla olur sevdiğim insanlarla uzakken bile aynı şeyleri hissedip aynı tepkileri verdiğimizi görürüm. Buna gönül bağı diyorlar:) tanışmasak da demek ki sizinle aramızda da bu türden bi bağ var;) inşallah yakın zamanda farklı pencereler açacak hayırlı değişiklikler olsun hayatınızda. -
@plansız güzel hissiyatiniz ve temennileriniz için teşekkür ederim dostum
forumda kötü anlar yaşansa da forumun böyle güzellikleri de var diyorum hep ferahliga varmak dileğiyle -
@aroma Yaşadığımız yeri güzelleştirecek olanlar bizleriz, forumu manipüle etmeye çalışanlar her zaman var ve olacak, sanıyorum önemli olan bu tuzağı kuranların tuzağına düşmemek ya da akıllıca mücadele edebilmek, yaptığımız ve hatta yapmadığımız her şeyle bunda sorumluluk sahibiyiz. O yüzden insanlara güzelliği, tebessümü hatırlatmaya devam, karanlık zaten kendini hatırlatır...
-
Herşey vaktinde güzel imiş bunu yasatmadin ama bi şey evet sadece birşey isterim annemle zaman geçirmem için fırsat veeer bana !
-
İçimizi dökecek hal bile kalmadı sgk açıklanmadı guy belirsiz idari hakimliğe başvursan yüzde 20 kontenjan var. Vmy, mhuy saymiyorum bile onlar allaha emanet.
Özele başvuru yaparsın geri dönüş olmaz, iş görüşmesine gidersen adam tanıdık vasıtasıyla aldıkları adamlara soramadiklarini sana sorar..
Neyse daha fazla yazmayayım. -
-
Daralmış durumdayım 26 yaşıma geldim hala işim gücüm yok ve ailemin tek erkek evladı benim şu hayatta bana inanan benim için umut eden bir tek annem var ama onun da gözlerindeki umut ışığının yavaş yavaş söndüğünü görüyorum geceleri uyuyamıyorum düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum keşke bu bölümü seçmeseydim her seyi berbat ettim
-
...
Hem evimi veriyorum, hem de fırça yiyorum.
-
Herkese iyi akşamlar
Müsade buyursanız paylaşmak istedim lise zamanı okumak için evden çıktım. Ailemden ayrıldım yıl 2007.
2015 yılında üniversite bitti. 1 sene kpss YDS ALES çalıştım. 10 yıl sonra alemin yanına geri döndüm. Ankara'dan ayrılırken ki o duygu mükemmeldi. İyi kötü puanları aldım kurum sınavlarını ailemin yanında bekleyip çalışacaktım planım buydu. Ev sıcaklığı ve aile özlemi 10 yıldır çektiğim en büyük acıydı.
Geldim aile evine 1 sene sınavlara girdim geldim malum olaylar yüzünden alımlar kesildi kpss 1 sene ye düştü aldığım puan yandı. 2016 oldu kpss çalışmaları devam etti ve yüksek lisans a başladım. Sağlık sigortası askerlik vs sorun olmasın diye
Yine puan geldi sınav bekleme süreci derken 2017 de annemin kanser olduğunu öğrendik. Sınavın da işin de yüksek lisansın da canı cehenneme dedim gecem gündüzüm annem oldu. 2.5 ay içinde de melek oldu.
Her şeyi bıraktım bir kardeşimle baş başa kaldık. O üniversite ye gidiyor ben evden dışarı çıkmıyorum . Ağır bunalım içindeyim. Hiç bir sınava dahi başvurmadım. Kpss geçti gitti YDS süresi bitti
Yaklaşık 6 7 ay çok sıkıntı çektim. Özelde işe girdim. Kafayı yemek üzereydim. Bana lise mezunu pozisyonunda iş verdiler asgari ücretten 300 lira fazla maaş alıyordum. Şirkette en iyi üniversite mezunu 3-5kişiden biriydim İngilizcem de vardı ama lise mezunu pozisyonunda başladım. Olsun şükür gelirim vardı. 1 sene bu paraya çalıştım biriktirdim parayı yks ye girdim. Çünkü iktisat mezunu olarak bir şey başaramadım . Hukuk kazandım Kıbrıs'ta (eğitim sistemi sağ olsun çok da zor olmadı) en kötü avukat olurum aynı maaşı da alsam avukatım derim dedim.
Sürekli hayata tutunma çabası anne aile özlemi içinde devam ediyordu . Tam ümit kestim her şeyden derken hukuk bir tık hayata bağladı beni . 1 senelik maaşım bir.yıllık okul parasına denk geliyordu . Sabrımın ümidimin bittiği bir andı çünkü iş yerindeki herkes yürüyen tanrıcıktı . Mutlu değildim iş yerinde . Her hangi bir özelliği olmayan tipler benden üst pozisyonda ve fazla maaş alıyordu. Olsun diyordum avukat olucam 2 sene ye bitecek hukuk (adalet bitirmiştim lisans da) . Yine ağır bunalıma giriyordum derken çok istediğim araştırma görevliliği oldu. Kazandım gittim şimdi Anadolu da bir şehirde evde tek başıma yazıyorum.Çok şükür istediğim işim oldu ama içimde hala bir şeyler eksik tam anlamıyla mutlu olamıyorum
Bütün gün düşündüm bu neden diye buldum sonunda
Bu başardıklarımı pes etmeyişimi dünya üzerinde görmesi gereken tek kişi göremiyor diye
Anneniz babanız kardeşiniz sağ ve yanınızda ise gerçek mutluluk o gerçek başarı o
Allah sınavların, işsizliğin ve kanserin belasını versin.
Kalın sağlıcakla
(Yazmak iyi geldi teşekkürler) -
Baba ögretmen anne memur, haliyle bakici abla var bana bakan.kucuk ilcede birgün tirnagim cikmis kapiya sıkısmıs galiba. Anneannem, dedem diyorki biz bakariz. Anneannemle dedeme oyle alismisimki, ilkokula neredeyse köyde baslayacagim; abim demis deniz var bizim orada, bir sekilde aklima yatmis. Ilkokula basladim hafif köy sivesi var, okulda basariliyim, abim once anadolu lisesini kazandi 4 yil sonra da ben; ben basladim anadolu lisesinde hazirliga, abim fen lisesini kazandi hop baska ile. 4 yil sonra ben fen lisesine yatili... sonunda abimle ankarada bulustuk ilkokuldan sonra. o tipta 4. Sinif, ben mulkiye 1. sinif. Lise 2 yazina kadar her tatilde köye anneannemlere gittim. Anneanmemi 2005 te, dedemi de 2014 de kaybettim; özledim anneanne sizi...Senin sessiz halini ama degisik esprilerini, dizinde yatmayi, temiz kokunu; dedemin ise asabiyetinin altindaki o essiz merhametini... Mekaniniz cennet olsun. Hep dualarimdasiniz, hakkinizi ödeyemem.
-
@sasvesas özel sektörün en büyük sorunu aslında asgari ücret değil kısa ve net anlatmışsınız
Yürüyen Tanrıcıklar.. -
@sayidcerrah öyle kaprisli öyle kendini beğenmiş insanlar ki
Herhangi bir başarısı dahi yok inanın. İk da çalışıyordum bütün özlük bilgileri elimin altındaydı.
Siz işveren olsanız kapıdan içeri koymazsınız öyle tipler söyleyecek çok şey var da yeri burası değil -
Ve Allah emrinde galip olandır .
-
@sasvesas anliyorum ne demek istediğinizi.
Adı üstünde özel sektör.
Herkesin geçim derdi var ama milletin uğraştığı şey karşımdakinin ayağını nasıl kaydırabilirim.
Allah herkesi hayırlı insanlarla karşılaştırsın. -
Çok mutsuzum şu aralar. Aslında ailem her zaman destek, gereken emeği veriyorum ideallarim için ama hep birşey eksik. Niye böyle üzgünsün dedim kendime bugün. Ama soruyu sormamla kendıme karşı gözlerimden iki damla düştü. Cevabını bende bilmiyorum bazen. Sanırım 4 senedir biten ve 5.seneme girdiğim bu sürec beni cok fazla yıprattı. Bırakırsan emeğime yazık olucak. Bırakmazsam bu şekilde giderek daha çok üzülücem. Üzüldüğümü aileme belli etmiyorum. Çünkü hemen anlıyorlar halimden. Birilerine karşı güçlü durmaktan da yoruldum..
-
...çoğu zaman bir vecize sayfalarca yazının anlatamadığını anlatır. bu yüzden belki insanlar, özellikle hâl-i pür melalini anlatmak istediklerinde -malum öyle durumlarda pek konuşası olmaz insanoğlunun- atasözlerine, kıssalara başvurur. sevincini paylaşırken herkesle ve her şekilde paylaşıyor da insan, üzüntüsünü herkese açamıyor öyle değil mi... (bu bana ait olandan ziyade benim etrafa ilişkin gözlemimdir.) zor zamanlarda insanların dili lâl oluyor da bir cümle ile hislerini anlatmaya çalışıyorlar. öyle bir devir ki kimsenin kimseye yüreklilikten, cesaretten, doğruluktan, haktan, adaletten bahsedecek yüzü kalmadı. yine de beklediğim, umduğum şu ki en azından kimseler rol yapmasın...dervişlik umduğumuzdan değil elbet ancak sizde olmayanı başkasına öğütlemeyin. ilkokuldaydık öğretmenimiz, "sigara içmeyin" derken cebinden sigara paketi göründü, itici bir gülümsemeyle "hocanın dediğini yapın, yaptığını yapmayın" dedi. ben elbette biliyorum, her nefis kendi imtihanını verir, bu yüzden kimsenin haliyle ilgili kendimde söz hakkı görmem lakin bizim bardağımızda zaman zaman taşıyor. yukarıdaki sözün inceden verdiği ikiyüzlülük mesajını çocuk aklınız anlamasa da hayat öğretiyor.
...buraya bunları yazdıran nefsimdir, tedavisi müşkül olan derdimdir. muhakkak duymuşsunuzdur, tasavvufun ilk dersi 'incitme' son dersi 'incinme'dir, derler. incinmemenin ilkinden çok daha zor olduğunu söylerler. öyledir değil mi, incitmemenin bin türlü yolunu denersin hatta bulursun, en kötü ihtimalle kendi kabuğuna çekilirsin de incinmemek öyle değil..elbette ben de bu sözlerden nasibini almaya çalışan bir kulum, kimden ümit kesilecek, kimin sözüne kulak verilecek, kim gerçek dost bilinecek...yoldayız, öğrenmeye devam ediyoruz. gayemiz belli de yolun müşkülü çok..
..insan, insanın imtihanıdır, derler. kesip attım dediğini hakikaten atabildin mi..gönül istiyor ki kalbi kararmış insanlara ufacık bile barınak olmasın içinde ancak vakit geçiyor; örneğin bir haline, hareketine sinirlenince anlıyorsun henüz o insan nezdinde imtihanın bitmemiş...
olduran da öldüren de O'dur. talip olduğumuz, insandan incinmeyecek kemâle ermek için şifadır...