Lise yıllarım, daha çocuğum diyebileceğim yaşlardayım, 2004 2005 yılları, henüz youtube hayatımıza girmemiş, ancak mp3 olarak indirebiliyorsun şarkıları bulursan, o da kotalı internet ile çok kolay değil. Nereden elime geçmişti bilmiyorum ama bu şarkı bir yerden inmiş, bilgisayarıma girmişti, açıp açıp tekrar dinliyordum. Şarkıyı popstar yarışmasındaki yarışmacılardan birinden dinlediğim için ilk defa, şarkıyı Levent Yüksel'in söylediğini de bilmiyordum. Şarkı beni bir Richard Gere filminin içinden alıp bir Julia Roberts filminin içine sürüklüyor oradan da aynı tatta olan bir Mel Gibson filmine fırlatıyordu. Bugün aynı tarihlere ait başka şarkılar da dinledim ve dedim ki sanırım hayatımın en güzel yıllarıydı; popstara, televolelere veya magazin programlarına kötü dediğimiz(şimdilerde onlara bile razı olabiliriz), dizileri televizyondan seyretmek zorunda kaldığımız, korsan cdler ile filmler izlediğimiz, yine aynı cdler ile oyunlar alıp bilgisayarlarımıza yüklediğimiz zamanlardı. Çok uzak tarih falan da değil ama şimdi bakınca o kadar eski geliyor ki, zaman ne kadar hızlı geçiyor fark etmiyoruz, geldiğimiz yere bakıyorum da o kadar hızlı ki her şey, her şey o kadar elimizin altında ki artık hiç bir şeyin tadı eskisi gibi değil. Yaşlanıyor muyum acaba diye soruyorum kendime de gerçekten ihtiyarlama belirtileri, hezeyanları değil bunlar, ben az imkanla çok şey yapılan, tam kıvamında diyebileceğim zamanlara özlem duyuyorum. Bu da böyle bir iç dökme eylemi idi. İyi dinlemeler. 
