...
-üzerinde kuş uçmayan bir şehirde, gökyüzüne bakmak anlamsızdı. geçmişin tozlu raflarına üflediğimizde, üzerimize bir tutam kir sızdı. caddeleri kaplayan kalabalıklar; sığdı, umarsızdı. hüznün çiçekleri bir damla su beklerdi (g)özümüzden; bizimse iklimimiz kuraktı, yaz'dı.-
Sevgili yüklük,
Raflarına aldanışlar bırakıyorum, ağırlığını kaldıramadığım fark edişler. İnsan, zamanın sırtına yükledikleriyle toprağa yaklaşıyormuş meğer. Sanki her yeni adımıyla beraber, biraz daha aşağı iniyor/batıyormuş, yeryüzünün merkezine doğru. Bulutsu hayalleri ufalanıyor, kalbi kararıyormuş gerçeklerle. Gökyüzü uzaklaşıyormuş günbegün.
Bir insanı sevmek, sallantıda olan bir dünyada, bir umut edinmek demekmiş aslında. Sarılmak, o sarsıntıya beraber karşı koymakmış. Öyle anlarda düşmek de bir, kalkmak da. Sevince çocuklaşıyormuş insan, olmadık özellikler yakıştıyormuş muhatabına, hani babalar hiç ağlamaz, anneler hep affeder, öyle işte. İnsan birini sevince, gitmez diyormuş, bitmez, bırakmaz.
Yüklük, bu defa farklı olacak diye başladığımız her şeyin nihayeti, aynı heves kırıklığıymış. O umudu yitirmekmiş.
Biliyorum, dağılmış bir vazonun parçaları gibi, ne kadar toparlasak da kendimizi, yine kırıldığımız yerden kırılacağız, hiçbir tutkal fayda etmeyecek. Toz pembe iyimserliğin kumdan kaleleri, ilk rüzgarda ya da ilk dalgada yıkılacak. Kalıntıların başını beklemek, yine bize düşecek. Onarmaya, telafi etmeye çalıştıkça, göçüğün altındaki yerimiz sağlamlaşacak.
Yüklük, yaşanmışlıklar öyle ki, çok sevdiğin hatta çok evvelden aşinası olduğunu sandığın yüz, değişiveriyor ansızın, yabancılaşıyor. Gözleri bir başka bakıyor, dudakları bir başka söylüyor. Kıyılar, uçurumlaşıyor. Oysa ki aynı yüz, aynı gözler, aynı dudaklar. Ama o yakınlık yok artık, o sıcaklık yok. Elleri buz, kalbi uzak. O kadar ki, yeniden tanışmak icap ediyor. Hiç tanımamışsın meğer, hep aldanmış, hep yanılmışsın.
Sevince bir suret giydirirmişsin bilmeden; bütün güzellikler, bütün iyilikler onda var, onunla var zannedermişsin. Sonra bir an, bir söz, bir bakış, bir susuş. Çıt. Hayali bir çerçeve yere düşer, kırılırmış orta yerinden. Yüklük, bir fotoğraf karesi kalırmış geriye, kimsenin kimseyi tanımadığı bir tesadüf.
Rasih Aslantürk
...
-kurudu çiçek, döktü yapraklarını bir bir. ilk değildi bu, alışkındı yalancı baharlara. güneş görünürdü ilkin, hiç dönmeyecekmişçesine yüzünü. bulutlar, su olup akardı peşisıra. zarif boynuyla bir kuğu eğilirdi suya...-
...
üstümde, göçmüş bir tavanın yükü var. zamansız bir yangının orta yerindeyim. yüzümdeki sahte tebessümde boğuluyorum günlerdir. şimdi ne sen sor ne ben söyleyeyim. kim bilir hangi uçurumun eşiğindeyim...
...
gökyüzü, rengini bırakıp akıyor önüme, her sabah uyandığım turuncu yağmurlar nerede? kaç kere koşup düştüm, kaç duvara çarptı düşlerim, bilsen kaç kırık bıraktım geride... birbirimize sırtımızı dönmüş gidiyoruz, duraklatılmış bir filmin sahnesinde kalmak isterken seninle...
...
burnumda acı bir kahve kokusu. biraz seni anımsatan, biraz buruk. amansız bir vedanın yasını tutar içimdeki mavi çocuk...
...
bir damla düştü mürekkep izini dağıtan. dağıldıkça çoğalan bir mavi, harflerin iç içe geçtiği bir savaş, bir isyan belki.
bir hücrenin tavanı kadardı gökyüzü şimdi, ayağı prangalı bir mahkumun görebildiği kadardı.
bir gülün dikeni battı yüreğin kilitli kapısına, iki damla kan aktı üzerine ayak basılmamış topraklara.
kaç şiir düştü aklın hanesine, kaç dize yerle bir oldu? sahi, her şiir şairini bırakıp gidiyor muydu?
@möözun Canımsın 
İnşallah daha güzelleri sana ve diğer emek veren kardeşlerimize olsun 
@1903bjk Çok incesin, teşekkür ederim Gelmişken ben de bir şey bırakayım.
@iktisatcikiz Net bir şey söylemiyorlar ama en geç bu ay sonuna kadar onların da atamaları tamamlanır diye düşünüyorum.
@ricardo34 Öncelikle teşekkürler. Açıktan atananlar (hiçbir kurumda çalışmayanlar) çağrıldı kuruma tebliğlerini elden almaları ve işe girişlerinin yapılması için. Naklen atananların ise kurumlarına tebliğ yapılacak ve ilişik kesme işlemleri vs. bittikten sonra onlar da işbaşı yapabilecek.
...
oturdum kıyısına bir çocuğun
suskun ve uzaktı bütün oyuncaklar
gözleriyle söylüyordu en gizli sözlerini
akbabaların pençesinde bir zaman
onun çocukluğuna kurmuştu yuvasını
o günden beri de yalnızca rüyalarında görebilmişti babasını
hep duvarlar girmişti araya
ve dipsiz uçurumlar
bir türlü kıramamıştı zulmün kapısını.
...
ey gözleri şiir yazan çocuklar
dünya nasıl da yenik ve yaralı
yorgun düşmüş avuçlarınızda
birtek sizin gülüşünüz var
onu güldürecek
bir de filiz veren tohum elleriniz
bugünün yorgun ayaklarını
yarının güzel sabahlarına götürecek.
...
elleri bütün insanlığın elleri çocuklarım
dalları zorlayan tomurcuklarım benim
işte siz o sonsuz geleceğin
akışına koyup yüreğinizi büyüyeceksiniz
ve bütün korkuların dindiğini
o geleceğin güzelliğinde göreceksiniz.
-adnan yücel
@casanova Cümlemizden razı olsun inşallah. Her ilan başlığında sorunlar, sorular, kafa karışıklıkları oluyor. Birbirimizin yükünü bir nebze hafifletebilecek paylaşımlarda bulunmak hepimizin yararına olur. O nedenle emek verelim, paylaşalım, bölüşelim. Kırmayalım, dökmeyelim, incitmeyelim.
Yasin Çoban'ın kitabı ve çıkmış soruları baz alarak zamanında oluşturduğum, özet niteliğinde bir İşletme İktisadı notu. Umarım bir faydası dokunur, başarılar arkadaşlar.
...
Akşam, pek çok insan için günün en güzel zamanı. Öyleyse, bu kadar çok dönüp ardıma bakmamam, daha olumlu bir görüş açısı benimsemem ve günümden arda kalanları en iyi biçimde değerlendirmeye çalışmam gerektiği öğüdünde de gerçek payı vardır belki. Yaşamımız pek de dilediğimiz gibi çıkmadıysa durmadan geriye bakıp kendimizi suçlayarak ne kazanabiliriz ki? Şu, acı bir gerçek: Gerek sizin, gerekse benim gibilerin, yazgımızı, dünya dediğimiz bu tekerleğin göbeğinde yer alan ve bizim hizmetlerimizden yararlanan o büyük beyefendilerin ellerine bırakmaktan başka pek bir seçeneğimiz yok. Yaşamınızın akışını denetim altına alabilmek için ne yapabilirdiniz, ne yapamazdınız, bunları düşünerek kendinizi yiyip bitirmenin ne anlamı var? Bizim gibilerin, hiç değilse doğru ve değerli bir şeye ufak da olsa katkıda bulunmaya çalışmamız yeterli olacaktır kuşkusuz. Kimilerimiz, böylesi yüce amaçlar uğruna yaşamda pek çok şeyi feda etmeye hazırsa, sonuç ne olursa olsun, bu çaba kendi başına bir gurur ve memnuniyet kaynağı olmalıdır.
Kazuo Ishiguro/ Günden Kalanlar
@luthor Gerçekten aklım almıyor artık olanları. Bir lokma verirsen yer, vermezsen gözüne bakar ama zorla bir şey yaptırmaz sana. Yeri gelir açlıktan, susuzluktan ölür ama yine de zarar vermez kimseye. Nasıl bir vicdansızlıktır bu? Bize emanet edilen bu canları koruyamadıktan sonra insanlığın adı mı kalır? Öyle bir lüksün yok ama diyelim ki sevmiyorsun, uzak dur onlardan, çek kirli ellerini üstlerinden. Küçücük bir sineği bile yanlışlıkla öldürdüğümde vicdan azabı çekiyorum, bu yaratıklarla aynı evrende nefes aldığım için üzgünüm. Sen nasıl bir can taşıyorsan o da aynını taşıyor. Sen nasıl ki Allah'ın kuluysan, o da kulu. Ağzı var, dili yok. Söylenecek o kadar çok şey var ki... O minik can melek oldu, acısı dindi ama bunu yapan nasıl can verecek bakalım. Allah'ın adaleti hiçbir vakit şaşmaz.
Ah be günlük,
Bugün de insanlığımızdan utandık, insanlıktan nasibini almamışlar adına. Dünyada bize verilmiş en güzel hediyeler onlar belki. Onlar bize mutluluk dağıtırken, biz onları sığdıramadık koskoca dünyaya. Yüreğini taş bağlamış yaratıklar türedi aramızda. Her defasında daha çok yaktılar canımızı. Kimi tecavüz etti, kimi arabaya bağlayıp sürükledi... O yavruya dokunan eller nasıl taş olmadı, kıyamet nasıl kopmadı...
Bugün bir kez daha öldü insanlık, o minik canın melek oluşuyla...
@beveridge-eğrisi Hatırladığım kadarıyla soru şu şekildeydi: Normlar hiyerarşisini açıklayınız ve normların çatışmasına anayasadan örnek veriniz.
Norm çatışmasına örnek olarak şunu gösterebiliriz:
'Usûlüne göre yürürlüğe konulmuş temel hak ve özgürlüklere ilişkin milletlerarası antlaşmalarla kanunların aynı konuda farklı hükümler içermesi nedeniyle çıkabilecek uyuşmazlıklarda milletlerarası antlaşma hükümleri esas alınır.'
@ltfye Tamamı Çözümlü Genel Muhasebe Problemleri isimli kitabını kastetmiştim.
@zenginmemur Testte ufacık bir bilgi eksikliğinden soruyu yanlış işaretleyebiliyorsunuz fakat klasik sınavda konu hakkında az da olsa bilginiz varsa yorum yapabiliyorsunuz. Bu şekilde ayrım yapmanın yanlış olduğunu düşünüyorum. Bir konuya hâkim olduğunuz zaman sorunun hangi usulde olduğunun önemi olmaz. O nedenle konuya öncelik verilmeli ve nihayetinde çözülecek sorularla öğrendiklerimize destek olunmalı.
Hukuk konusuna gelince, dediğiniz gibi kapsamı çok geniş bir alan lâkin klasik sınavlarda çıkan sorular, genel olarak en temel konulardan oluyor. Mesela VMY Sınavı'nda Normlar Hiyerarşisi pek çok kez sorulmuş. Bunu hiç görmedim, duymadım diyebileceğiniz nitelikte sorular gelmiyor. Tabii ki sadece VMY Sınavı'nda çıkan sorulara değil, diğer sınavlarda çıkan sorulara da göz atmanız faydanıza olacaktır.
@zenginmemur Puanınız 80'in üzerindeyse, söylediğiniz gibi önünüzde KPSS var ve her hâlükârda boşa gidecek bir çalışma yapmamış olacaksınız. Bir önceki VMY Sınavı'ndan önce hem GUY Sınavı hem de KPSS vardı. Ben bu sürecin başından beri konu ağırlıklı çalıştım ve her iki usulde de işime yaradı bu. Test için ayrı, klasik sınav için ayrı bir çalışma yapmaya gerek olmadığını düşünüyorum. Söylediğim gibi konuları yeterince özümsediğinizde hepsini halledebileceğinizi düşünüyorum. Gün boyu konu çalışıp, akşamında aşırı olmamak üzere soru çözmenizi öneririm.