Son tartışma konusuyla ilgili ben de kendi düşüncelerime değinmek isterim. Maaş beni tatmin etmeyecek bunu biliyorum.(fakat Ankaralıyım ve Ankarayı tercih ettim kazanırsam kira giderim olmayacak.Bu maaş bana yetmez ama evet düşüncesindeyim.)
Ama bir yerlerden başlamak zorundayım. Bir işim, iş dünyası için bir vasfım olmak zorunda. Ve önümdeki bu fırsat hiç de yabana atılacak bir fırsat değil.( Maaş yetersiz olsa bile)
Eğer olur da mulakatlari geçersem çalışıp para kazanabilecek, paradan da önemlisi tecrübe edinebileceğim. Tecrübe demek vasıf demek aynı zamanda. Yani artık BANKACI olacağım. İibfnin en önemli sorunu bitirince ne olacağındır. (Ve bankacılıkta kendine güveniyorsan yükselme imkanı kuşkusuz vardır hele ki bir kamu bankası olan Halkbank'ta bu daha da fazla.)
Hemşirelik,mühendislik,polislik,öğretmenlik,tıp veya psikoloji okuyanların böyle bir sorunu yok. Fakat biz iibflilerin var: "bitirince ne olacağız ?" Öyle ki mali musavirlikten tutun da insan kaynaklarına kadar her meslekte uzmanlasabiliriz. (Son olarak bunlara uzlaştırıcı da eklendi galiba 
)
İnanın "ben neyim" sorusu benim için şu an paradan çok daha ağır basan bir soru. Ha, ben de isterim bir doktor veya psikolog kadar maaş almayı. Paraya ihtiyacım tabiki var orası ayrı.
Maaşı dert etmeyin arkadaşlar. Forumlardan ve diğer kaynaklardan okuduğum kadarıyla servis görevlisinde de zaten yükselme imkanı var ve buna paralel olarak maaş da artacaktır. Ama artık "ne iş yaparsın ?" dediklerinde "bankacıyım" demek için sabırsızlanıyorum. İş dünyasında kendi kimligime kavuşmak benim için çok önemli o yüzden bir yerden başlamak lazım düşüncesindeyim.
Mesleğinizde mutlu olmasanız bile devam etmeye çalışın gidebildiği kadar. Sektörde edineceginiz tecrübeler size başka kapılar için anahtar olacaktır.